ลืมสายกีตาร์เรืองแสงร้านDavisกีตาร์ไปได้ไง...ซื้อมาแบบประชดเจ๊เมื่อวาน พร้อมน้ำยาเช็ดกีตาร์ ตัวน้ำยายี่ห้อนี้บ้านเราไม่รู้ซื้อที่ไหน แพงโคตรๆขวดละ 400(บ้าแท้ๆ) ส่วนสายกีตาร์เรืองแสงนี่บ้านเราหายากเหมือนกัน อารมรณ์ประมาณอยากลอง 555
เช้ามาเห็นเค้ากำลังเก็บขยะทำความสะอาดพอดี ที่นี่เวลาขนของอะไรเค้าใช้รถ 10 ล้อ ไม่ก็รถตู้เท่านั้นเหมือนที่ญี่ปุ่น ไม่มีรถกระบะวิ่งเลย...ดีๆๆๆ
ชนชั้นแรงงานก็เดาไม่ยากครับ ที่นี่เค้าใช้คนอินเดียทำงานพวกนี้กัน
วันนี้มีแปลนว่าจะไปช๊อปปิ้งที่มุสตาฟา เลยต้องศึกษาเส้นทางก่อน เห็นว่าไชน่าทาวน์อยู่กึ่งกลางเลยต้องแวะซะหน่อย รูปนี้ต้องไปเปลี่ยนสายรถไฟก่อน
มาถึงแล้ว...ผิดจากที่คิดไว้เยอะ เป็นไงมาดูกัน
หน้าสถานีดูเก่าๆคร่ำครึๆผิดกับออชาดที่เราไปมาเมื่อวานเลย ความรู้สึกเหมือนมาเดินประตูน้ำยังไงยังงั้น อันนี้หน้าห้าง People's Park ลองเข้าไปดูก็เหมือนพวกประตูน้ำจริงๆ
เดินๆไปก็หิวละ ก็เที่ยงกว่าๆแล้วนิ่ หันซ้ายหันขวาเจอศูนย์อาหารที่เดียวก็ต้องฝากท้องชั่วคราวไปก่อน
เราจะเอาน้ำขวดขึ้นมากิน อาแปะก็เดินมาบอกว่า No No No ที่นี่ห้ามเอาอาหาร เครื่องดื่มมากิน เลยต้องสั่งไมโลเย็นมากิน
ดูไป จ๊วบบบบ ไอ้แสรดดดด....มันเอาไมโลร้อนๆมาแล้วโยนน้ำแข็งไป 2 ก้อน แน่นอน...หลังจากนี้สงสัยมีเฮแน่ๆ - -"
แกงจืดหม้อไฟของผม มีแอลกอฮอล์จุดด้านล่างดูตื่นตาตื่นใจดี แต่รสชาดไม่เอาอ่าว
เจ๊คนขายพอไม่รู้ว่า เราเป็นคนไทยได้ไง มาถามสถานการณ์น้ำท่วมใหญ่ เราก็ยิ้มแฮะๆ บ้านเราไม่โดนจ้า
ผัดหมี่ของเจี๊ยบ - -"
กินเสร็จออกมาตั้งหลักหน้าถนน เอาไงดี?
ข้ามสะพานลอยมาอีกฝั่งเป็นย่านร้านค้าและชุมชนที่นั่น
เท่าที่สำรวจราคาของแพงมาก พวงกุญแจชิ้นละประมาณ 60-200 บาท และเหมือนพวกชิ้นงานที่สำเพ็ง ส่วนร้านอาหารไทยเยอะมากๆ คนไทยมาเดินเยอะเช่นกัน
หลังจากเดินแล้วคิดว่าเสียเวลาแน่นอน เราก็เลยไปซื้อหมูแผ่นเจ้านี้ซึ่งอาปูออเดอร์มา กก.ละเกือบ 2,000 บาท - -" แบบแบ่งขายก็มีเป็นขีดๆ เลยซื้อมา 4 กล่อง 4 ขีดพอ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น