กลางปีได้ข่าวอาจจะได้ไปญี่ปุ่นด้วย ใจผมก็ตุ้มต่อมๆ ว่าเฮ๊ย!! กรูจะได้ไปเมืองนอกแล้ว ซึ่งคิดว่าอย่างมากก็มีปัญญาไปแค่สิงคโปร์ล่ะ แต่นี่เป็นญี่ปุ่น ว๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
การเตรียมตัวไปทัวร์เมืองนอกครั้งแรกของผมก็เริ่มขึ้น มองหาข้าวของเครื่องใช้จำเป็นพวกเสื้อกันหนาว อุปกรณ์อย่างกล้องถ่ายรูป ฯลฯ แต่ปัญหาที่สำคัญคือเอกสารในการยื่นที่สถานฑูตฯ
การของหนังสือรับรองจากที่ทำงานของผมและการลาดูจะเป็นเรื่องยุ่งยาก เพราะมีคนบางคน
ไม่ยอมเซ็นใบลาให้ผม ดองใบลาอยู่ 20 วันได้ กว่าจะรู้ว่าได้ไปแน่ก็ก่อนเดินทาง 2 วัน!!!
พูดถึงเรื่องทำวีซ่าที่สถานฑูต ต้องขอขอบคุณอาเหมี่ยว ณ ที่นี้ด้วย ถ้าไม่ได้อาเหมี่ยวในวันนั้น
ก็นึกสภาพไม่ออกเหมือนกันว่าจะเป็นยังไง
ข้ามมาวันเดินทาง 13 ตค.50 มีพ่อผม ภรรยา ปูเป้ และอาปุ๊กมาส่ง เป็นครั้งแรกที่ภรรยาและ
ปูเป้มาที่สุวรรณภูมิดูจะตื่นเต้นเล็กน้อย ก่อนเวลา 05.30 น. จะแยกกัน เพราะเครื่องออกประมาณ
05.50 น.เพื่อที่ผมและอาแก่จะไปเข้าด่านตรวจคนเข้าเมืองต่อไป ในใจก็อดห่วงปูเป้ไม่ได้ เพราะ
อีกไม่กี่วันปู่และย่าต้องเดินทางไปเวียดนามเหมือนกัน...
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น