วันพฤหัสบดีที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2554

กินข้าวกลางวัน(ตอนบ่ายๆ)

เรานั่งรถเมล์มาสุดสายเพื่อลงสถานีรถไฟ และแวะกินข้าวกัน อาปูพาไปร้านอาหารอิตาเลี่ยน
ซึ่งมีเครื่องดื่มแบบบุฟเฟ่ท์ มีหลายอย่างทั้งน้ำเปล่า,ยาดอง เอ๊ย! ไม่ใช่...โค๊ก แฟนต้า สไปรท์
จิงเจอร์ พั๊นช์ น้ำผลไม้ กาแฟ ชา ฯลฯ สารพัดเครื่องดื่มแปลกๆ ยกเว้นพวกมีแอลกอฮอล์

ส่วนอาหารเราสั่งพิซซ่า และสปาเก็ตตี้มา สั่งแบบพื้นๆ เพราะนอกนั้นอ่านไม่ออก เครื่องดื่มก็กินทุกอย่างยกเว้นกาแฟ






เนื่องจากเราตีตั๋วเป็นตั๋ววันและมีเวลาเหลือ เราจึงมุ่งหน้าไปอาซากุซะต่อ เป็นวัดที่ขึ้นชื่ออีกเช่นกัน
มาถึงที่นี่ก็เย็นแล้ว วัดปิดไปแล้ว ได้ถ่ายรูปด้านหน้านิดหน่อย เราแวะกินซูชิพอเป็นพิธี แม่บ่นอุบจะซื้อของแต่ขี้เกียจเดินดูเลยไปนั่งรอหน้าร้านขายอาหารแถวนั้น วันนี้พวกร้านค้าแถวนั้นลดราคาหลายร้าน ผมกับเจี๊ยบเดินดูของอย่างเมามัน ซักพักปูเป้เห็นร้านแมคร้องจะกินเลยต้องพาไป เดินดูเมนูราคาแพงฉิบ ราคาเท่ากับเมืองไทยเลย(แพงพอๆกัน) สงสัยแพงทั่วโลก เลยได้เฟร้นฟรายใหญ่มา 280 เยน แพงหูฉี่






















ขากลับต้องยกให้แม่ผม(อีกแล้ว) แกเดินหลงไปอีกทางอาปูต้องไปตามกลับมาที่ชานชาลา และอีกรอบ
เพราะอาปูจะลงก่อนสถานีนึงเพราะแกไปเดินช๊อปต่อ แม่ผมไม่รู้จะลงตาม จนพ่อต้องตะโกนเรียกลั่นโบกี้ผมแกล้งตายเป็นครั้งที่ 2 ของวันนี้...

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น