กลับมาที่ห้อง เราดูวิธีการเดินทางแล้วไม่น่าจะยากเกินความสามารถ เราออกจากบ้านกัน 10.50 แล้วก็ต้องสงบนิ่งหน้าสถานีรถไฟอีกรอบ เพราะอ่านไม่ออก แล้วจะเอาไงดี? ซักพักมีป้าคนนึงเดินผ่านมา เลยเป็นความโชคดีของเรา เข้าไปถามแก แกก็พูดปะกิตไม่ได้ แต่พอจับใจความได้ว่าให้กดราคา 160 เยน เราเลยนั่งรถไฟไปลงสถานีชิบาชิเพื่อต่อรถไฟสายยูริกาโมเม
เดินไปรอรถไฟที่ชานชาลาแถวบ้าน เรารีบกุลีกุจอเพื่อจับจองหาที่นั่ง ส่วนผมยืนคุมเชิงเผื่อนั่งรถเลย ยืนจนหลับไป2 ตื่น ทำไมยังไม่ถึงซักที...อ้าว ถึงสถานีโตเกียวแล้ว? นั่งรถเลยนี่หว่า?? เราต้องลงสถานีโตเกียวเพื่อนั่งรถย้อนกลับไปโดยนั่งรถไฟสายสีฟ้าซึ่งเป็นสายเดิม คราวนี้ผมต้องนับสถานีว่าเรานั่งเลยมากี่สถานี และก็ค้นพบปัญหาว่ารถไฟมันไม่จอดสถานีที่เราจะลง เราจึงต้องแก้ปัญหาโดยการลงสถานีหน้าแล้วต่อรถไฟสายสีเขียวซึ่งเป็นขบวนใหม่ จึงมาถึงสถานีชิบาชิ
ถึงชิบาชิต้องหันซ้าย-หันขวา ไปทางไหนหว่า? เราต้องหาทางไปรถไฟยูริกาโมเมซึ่งเป็นคนละระบบกับรถๆฟที่นั่งมา(JR) ถามอาอึ้มแถวนั้น แกก็อึ้ง(คงเพราะไม่รู้จะบอกเรายังไง) ได้แต่ชี้ให้ไปถามนายสถานี ผมจึงเดินไปถามก็ได้ความ ออกจากสถานีได้ก็เจอป้ายบอกถามตลอดเส้นทาง
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น