วันพฤหัสบดีที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2554

16 กค. ชิบูย่า‏

ผลจากการเดินมาราธอนเมื่อวานทำให้พ่อผมหมดแรงในวันนี้ ผม-เจี๊ยบและปูเป้จึงวางโปรแกรมไปดูกีตาร์ที่ชิบูย่ากัน

เราออกเดินทางเร็วหน่อย คือ 10 โมงตรงเพื่อจะได้มีเวลาตระเวนเดินดูได้ทั่วๆหน่อย พอลงรถไฟที่สถานีชิบูย่า สถานีใหญ่มากจนผมไม่รู้ว่าต้องขึ้นประตูไหนเผื่อไปประตูฮาจิโกะ(หมา) ไอ้เราก็จำชื่อผิดเป็นฮามาจิไปถามคนแถวนั้น เค้างงเต๊กถามญี่ปุ่นมาว่าชื่อนั้นชื่อนี้ใช่มั๊ย? ผมได้แต่ผยักหน้าหงึ่กๆอย่างเดียว(ฟังไม่ออก) แต่ก็เข้าประตูออกถูกจนได้

วันนี้แดดแรงเดินขึ้นสะพานลอยแทบหมดแรง แต่พอลงสะพานลอยแล้วตัวเบา เจอร้านกีตาร์เป็นดงเลย(แต่วันนี้มาดูหนังสือกีตาร์ของญี่ปุ่นยังมีร้านแถวนั้นอีก 7 ร้านที่ยังไม่ได้ดู...ฮึ่มเจ็บใจนัก)

ผมเลือกไปร้าน Musicland Key ก่อน เป็นประมาณร้านของเครื่องดนตรีเด็กวัยรุ่น ของเลยไม่แพงมาก เดินดูเล่นไม่น่าสนใจอะไร พอดีเห็นป้ายบอกชั้น 2,3,4 มีร้านของเจ้านี้เหมือนกัน เลยกดลิฟท์ขึ้นไปชั้นบนสุดก่อน พอเข้าลิฟท์ไปมีป้ายบอกเป็นภาษาญี่ปุ่นว่าเป็นร้านอะไรมั่ง...อ่านไม่ออก แต่เห็นชั้น 6 มีคำว่า DJ อันนี้ไม่ใช่ทางเรา ลงชั้น 5 ก่อนแล้วไล่เดินไปเรื่อยๆ เดินดูครบทั้ง 5ชั้นต้องบอกตัวเองว่าโลกนี้ช่างกว้างใหญ่นัก...ร้านนี้มีแต่ของแปลกๆ ราคาเลยแปลกตาม แถมบริการก็แปลกๆไม่ค่อยเซอร์วิสเลย

เราเดินข้ามฝากไปดูเหล่าดงร้านในเครืออิคิเบะ ร้านที่คนไทยชอบไป คราวนี้ผมเดินทะลุปรุเนื่องจากคาวที่แล้วมาสำรวจเส้นทางไว้แล้วต้องการStomp Box ซักก้อน โดยมีรุ่นที่อยากได้ในใจแล้ว เดินดูของไปเรื่อยๆ จนมาแวะที่ร้าน guitar station ร้านที่ซื้อคราวก่อน ถามพนักงานในร้านมีตัวที่อยากได้มั๊ย? ก็ปรากฎไม่มีต้องไปร้าน amp station ฝั่งตรงข้าม เจอฝรั่งในร้านเข้ามาทักนิดหน่อย

ข้ามไป amp station ปูเป้บ่นหิวข้าว เลยต้องซื้อขนมในร้าน sunruck (เขียนงี้ป่าวหว่า?) แถวนั้น แล้วเข้าไปร้าน amp ใหม่เดินดุ่มๆลงไป(ใต้ดิน) ของในร้านตรึมเลย ถามพนักงานว่ามีตัวที่อยากได้มั๊ย ก็ไปค้นในโกดังในร้านพักนึงไม่เจอ ซักพักเห็นโทรศัพท์ปรากฎของหมดต้องจอง พรุ่งนี้ของถึงมาตอนเย็นๆ ผมเลยต้องลงชื่อจองไว้ก่อน ปรากฎว่าวันนี้ชวด??

เดินหาข้าวกิน มีแต่ร้านแพงๆทั้งนั้น สุดท้ายสรุปที่ร้านราเม็งหยอดเหรียญประหยัดดี ตู้ที่นี่ประหลาดหน่อยไม่ทอนเงินอัตโนมัติ ไอ้เราไม่รู้ได้รายการมารีบไปยื่นเพราะหิวจัด ทีนี้เครื่องเลยใช้ไม่ได้ ผู้ชายที่มาต่อคิวโวยวายใหญ่เพราะเครื่องไม่ทำงาน พนักงานมาทำให้ดูถึงรู้ว่าต้องกดปุ่มให้เงินมัน
ทอนด้วย สั่งมา 2 จานชามเท่าบ้าน ราคาแค่ 700 เยนมีแต่น้ำซุปกับเส้น ถึงมีแค่นั้นแต่ทำเอาผมเดินไม่ไหว ระหว่างนั่งกินก็คิดว่าพรุ่งนี้จะมาอีกเหรอ?เพราะต้องไปที่อื่นอีก เห็นแม่ว่าจะไปตึกม่วงด้วย คิดไปคิดมาเอาตัวอื่นก็ได้

กลับไปที่ร้านขอลองอีกตัว มี 2 ซีรี่ย์คือแบบลิมิเต็ดกับธรรมดา ลองทั้ง 2 ตัว เสียงต่างพอควร ราคาก็ต่างราวฟ้ากับเหว ตอนลองมาแปลกถามว่าเอากีตาร์อะไร ปีที่แล้วได้กีตาร์ห่วยๆมาลอง ปีนี้ผมบอกกีตาร์ทรง Start คือทรงมาตรฐานพร้อมทำใจว่าสงสัยได้ตัวเดิม แต่ผิดคาดได้กีตาร์ gibson + amp fender
ผิดคาดมาก...นั่งลองไปเรื่อยๆ รู้แต่ว่านานมาก จนเจี๊ยบรำคาญไปเดินเล่นข้างนอก ซักพักเหมือนมีคนมาถ่ายรายการเอากล้องวีดีโอมาถ่ายตรงผม เห็นท่าไม่ดีจะมาเห็นคนไทยเล่นกีตาร์เพี้ยนๆเลยเลิก สรุปเอาตัวถูกไปเพราะตัวแพงซื้อไปเงินหมดทันที พร้อมแคนเซิ้ลตัวที่ของไว้
ข้ามฝากไปชิบูย่าอีกฝั่ง เดินดูเสื้อผ้า และกล้องถ่ายรูป เสียเงินซื้อกล้องตัวใหม่ที่ร้านบิ๊กคาเมร่า ราคาถูกกว่าเมืองไทยพอสมควร แต่....ไม่มีภาษาไทยครับ ญี่ปุ่นล้วนๆ เอาล่ะ...แล้วใช้ไงวะ? โชคดีตัวเก่ายี่ห้อเดียวกันเลยพอมั่วได้





































เลยไปมีร้านคริสบี้ครีม คนต่อแถวเพียบ แต่ผมได้ยินชื่อเสียงมานานแล้วขอลองซักทีเถอะ
ยอมรับว่าร้านบริการดีมากๆ ระหว่างที่ยืนรอมีโดนัทให้ชิมฟรีด้วยเลยเอามาให้ปูเป้ชิม คนต่อแถวเยอะแต่ไม่มีใครอารมณ์เสียซักคน














































เดินเข้าไปร้าน SoftBank เป็นเจ้าที่ขายมือถือเจ้าดังที่โน่นเห็นโปสเตอร์ไอโฟน สนใจเลยเข้าไป พนักงานเห็นกะเหรี่ยงสามคนเลยถามมาทำอะไร เราเลยบอกจะดูไอโฟน ร้านบอกไม่มี เราก็งงว่าเห็นติดโปสเตอร์นิ่? เค้าเลยชี้ให้ดูว่าของมาเดือน 11 อ้อ...แล้วจะรีบติดตั้งแต่เดือน7 ทำไมวะ?


































ตกดึกอาปูพาไปกินเนื้อย่างเกาหลี อร่อยดี แต่ชอบเนื้อย่างแบบญี่ปุ่นมากกว่า



ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น