วันพฤหัสบดีที่ 15 กันยายน พ.ศ. 2554

ไดบุทซึ (2)‏










ถ่ายรูปกันหอมปากหอมคอ เราต้องเดินไปชมไดบุทซึต่อ ปีที่แล้วที่ผมมายังกะงานชุมนุมคนไทย
เจอทัวร์คนไทยมาเยอะมาก แต่เจอแล้วไม่อยากทักเลยเจออาอึ้มอาม่าเดินขากตุ๊ย ทิ้งขยะเกลื่อนกลาด
ตะโกนกันโหวกเหวก เด็กวิ่งเล่นไล่จับกันยังกะมาเที่ยวเมืองจีนยังไงยังงั้น ปีนี้มาโชคดีเจอแต่ฝรั่ง
เราเดินถ่ายรูปกันพอสมควร เจอปูเป้หิวข้าว(เพราะบ่ายกว่าแล้ว) ซื้อไอติมไปให้โคนนึงที่ร้านใกล้ๆวัด
(ร้านอย่างหรูโชคดีที่ฟังปะกิตออก) ก็ไม่อยู่ท้อง เราต้องนั่งรถออกมาที่สถานีรถไฟเพราะแถววัดขายของ
แพงมาก ก่อนขึ้นรถไม่รู้แม่ผมไปทักเจ๊ที่ญี่ปุ่นได้ไง แกพาหลานชายมาด้วย ปูเป้เลยได้คุยกับเด็กญี่ปุ่น
(แบบมั่วๆ)


































ขึ้นรถเมล์ครั้งแรก(ของที่บ้านผม แต่ผมเคยขึ้นคราวที่แล้ว) ต้องรับตั๋วที่ประตูทางขึ้น แล้วนั่งในรถตอนลงค่ายจ่ายเงินตามระยะทาง แม่ผมไม่รู้ปล่อยไก่โหวกเหวกบนรถจะเดินไปจ่าย ยังไม่พอมีแหม่มฝรั่งมาขึ้นทีหลังไม่รู้เหมือนกัน แม่ผม(อีกแล้ว)ตะโกน SITDOWN ลั่นรถ คนหันมามองกันหมด ผมแกล้งตายทันที จนฝรั่งคนที่อยู่บนรถมาอธิบายให้แหม่มคนนั้นเข้าใจ

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น