พวกเราซื้อตั๋ววัน 800 เยนเพื่อที่จะนั่งรถไฟชมวิว ปีก่อนแวะลงทุกสถานี แต่คราวนี้ทำแบบนั้น
ไม่ได้ด้วยเหตุสมาชิกที่เยอะขึ้น ผมจึงเลือกที่จะแวะห้างวีนัสฟอร์ท(Venus Fort) ด้วยความที่
สวยงามและเต็มไปด้วยสินค้าที่น่าสนใจ
มาถึงห้างวีนัสฟอร์ท เป็นห้างที่งดงามเหมือนเดิม สินค้าก็แบรนด์เนมทั้งนั้น ดีที่ว่าวันที่ไปเป็นGrand Sale
เราจึงเดินดูอย่างสบายใจ(แต่ก็ไม่ได้ซื้ออะไร) พ่อผมทนหิวข้าวไม่ไหวจะเอาข้าวกล่องมากินกลางห้าง
เลยต้องหาที่นั่งให้ พอดีไปเจอร้านอาหารร้านนึงมีที่นั่งพอสมควร เราจึงไปแวะลงจอดที่นั่น ผมสั่งอาหารตามมารยาทเป็นขนมปังอบ มีไอติมโปะ(เรียกไม่ถูกว่าอะไร ดูรูปละกัน) ของเจี๊ยบเป็นอบชีส อร่อยน่าดู เจอพวกทัวร์คนจีนมานั่งที่ร้านนี้ ไม่สั่งของมากินไม่เท่าไหร่ ถ่ายรูปร้านนี้ซะทุกซอกทุกมุมแถมเอาน้ำเปล่าของร้านมากินฟรี ช่าง...
หนังท้องตึงหนังตาหย่อน พ่อกับแม่ขี้เกียจเดินแล้ว ขอไปนั่งหลบมุมในห้างแทน ผมเลยเดินไป Mega Web เป็นศูนย์แสดงรถยนต์ของโตโยต้าซึ่งอยู่ติดๆกับวีนัสฟอร์ท แต่ปิดครับวันนี้ เดินย้อนกลับมาหาพ่อ เจอร้าน LEGO เข้าไปดูของในร้านของเยอะมากๆๆๆ มีรุ่นแปลกๆเยอะ ไม่เหมือนเมืองไทยเท่าไหร่ และราคาถูกพอสมควร ซักพักแม่ผมพาปูเป้ตามมาสมทบที่ร้าน ปูเป้นั่งเล่น LEGO ของที่ร้าน(ของตัวอย่าง)อย่างไม่สนใจใคร ระหว่างที่ผมเลือกของและจ่ายเงินอยู่นั้น สังเกตุเห็นคนจีน 3 คนพ่อแม่ลูกเข้ามาในร้าน คนลูกหยิบของในร้านมาใหญ่(แต่ไม่ซื้อ) ส่วนตัวพ่อกดชัตเตอร์รัวไม่ยั้ง ยังกะลูกเป็นนายแบบโดเรม่อน พร้อมกับถ่ายของทุกชิ้นในร้าน สังเกตุพนักงานในร้านทำหน้าไม่พอใจ มีพนักงานคนนึงเดินตามประกบ แต่ไม่ได้พูดอะไร ผมเหลือบไปเห็นป้ายห้ามถ่ายรูปแปะหราทุกจุดในร้าน ไม่รู้ว่า 3 คนนี้มองเห็นรึเปล่า แต่ถ้ามองไม่เห็นก็บ้าแล้ว หรือประมาณว่ากูจะถ่ายใครจะทำไม??
เสร็จธุระที่ร้าน เจี๊ยบอยากถ่ายรูปที่ร้านนี้มั่ง ผมคิดว่าร้านติดป้ายหราอย่างนี้ น่าจะขออนุญาตก่อนนะ ซึ่งทางร้านก็ไม่ว่าอะไร (คงเพราะเราซื้อของร้านเค้าด้วยมั๊ง)
ไม่ได้ด้วยเหตุสมาชิกที่เยอะขึ้น ผมจึงเลือกที่จะแวะห้างวีนัสฟอร์ท(Venus Fort) ด้วยความที่
สวยงามและเต็มไปด้วยสินค้าที่น่าสนใจ
มาถึงห้างวีนัสฟอร์ท เป็นห้างที่งดงามเหมือนเดิม สินค้าก็แบรนด์เนมทั้งนั้น ดีที่ว่าวันที่ไปเป็นGrand Sale
เราจึงเดินดูอย่างสบายใจ(แต่ก็ไม่ได้ซื้ออะไร) พ่อผมทนหิวข้าวไม่ไหวจะเอาข้าวกล่องมากินกลางห้าง
เลยต้องหาที่นั่งให้ พอดีไปเจอร้านอาหารร้านนึงมีที่นั่งพอสมควร เราจึงไปแวะลงจอดที่นั่น ผมสั่งอาหารตามมารยาทเป็นขนมปังอบ มีไอติมโปะ(เรียกไม่ถูกว่าอะไร ดูรูปละกัน) ของเจี๊ยบเป็นอบชีส อร่อยน่าดู เจอพวกทัวร์คนจีนมานั่งที่ร้านนี้ ไม่สั่งของมากินไม่เท่าไหร่ ถ่ายรูปร้านนี้ซะทุกซอกทุกมุมแถมเอาน้ำเปล่าของร้านมากินฟรี ช่าง...
หนังท้องตึงหนังตาหย่อน พ่อกับแม่ขี้เกียจเดินแล้ว ขอไปนั่งหลบมุมในห้างแทน ผมเลยเดินไป Mega Web เป็นศูนย์แสดงรถยนต์ของโตโยต้าซึ่งอยู่ติดๆกับวีนัสฟอร์ท แต่ปิดครับวันนี้ เดินย้อนกลับมาหาพ่อ เจอร้าน LEGO เข้าไปดูของในร้านของเยอะมากๆๆๆ มีรุ่นแปลกๆเยอะ ไม่เหมือนเมืองไทยเท่าไหร่ และราคาถูกพอสมควร ซักพักแม่ผมพาปูเป้ตามมาสมทบที่ร้าน ปูเป้นั่งเล่น LEGO ของที่ร้าน(ของตัวอย่าง)อย่างไม่สนใจใคร ระหว่างที่ผมเลือกของและจ่ายเงินอยู่นั้น สังเกตุเห็นคนจีน 3 คนพ่อแม่ลูกเข้ามาในร้าน คนลูกหยิบของในร้านมาใหญ่(แต่ไม่ซื้อ) ส่วนตัวพ่อกดชัตเตอร์รัวไม่ยั้ง ยังกะลูกเป็นนายแบบโดเรม่อน พร้อมกับถ่ายของทุกชิ้นในร้าน สังเกตุพนักงานในร้านทำหน้าไม่พอใจ มีพนักงานคนนึงเดินตามประกบ แต่ไม่ได้พูดอะไร ผมเหลือบไปเห็นป้ายห้ามถ่ายรูปแปะหราทุกจุดในร้าน ไม่รู้ว่า 3 คนนี้มองเห็นรึเปล่า แต่ถ้ามองไม่เห็นก็บ้าแล้ว หรือประมาณว่ากูจะถ่ายใครจะทำไม??
เสร็จธุระที่ร้าน เจี๊ยบอยากถ่ายรูปที่ร้านนี้มั่ง ผมคิดว่าร้านติดป้ายหราอย่างนี้ น่าจะขออนุญาตก่อนนะ ซึ่งทางร้านก็ไม่ว่าอะไร (คงเพราะเราซื้อของร้านเค้าด้วยมั๊ง)
  |
  |
ออกจากห้างวีนัสฟอร์ท นั่งรถไฟไปลงชิบาชิ เจอห้างตรงสถานีรถไฟก็แวะซื้อของกันอีก ปลาแซลมอนถูกกว่าเซยูแถวบ้านแม่ผมเลยแทบเหมาไปขาย ซื้อมาเพียบ
มาที่ช่องขายตั๋ว ใช้สามัญสำนึกจากเมื่อวาน มาเท่าไหร่จ่ายเท่าเดิม ก็สะดวกโยธินดี
หัวค่ำอยากกินเบนโตะ ลงไปดูร้านขายเบนโตะแถวบ้าน มีรูปชี้ให้ดูก็ชี้ตามนั้น คนขายพ่นญี่ปุ่นใส่ ผมงง เลยพ่นปะกิตกลับ ปล่อยให้ญี่ปุ่นงงบ้าง คุยกันแบบ 2 ภาษาไม่รู้เรื่อง สุดท้ายคนขายเอามือไขว้กันแบบ X-Japan อ๋อ...หมด เวรกรรม คุยกันตั้งนาน แต่ความพยายามของผมยังไม่หมด เดินไปร้าน Lawson หลังบ้าน เป็นซูเปอร์เล็กๆที่ไม่ต่างจากแฟมิลี่มาร์ทบ้านเรา ของในร้านแทบผีหลอก ไม่รู้ว่าขายดีจัดจนของไม่มี หรือไม่มีคนซื้อถึงไม่มีของ? ผมหลับหูหลับตาซื้อข้าวปั้นไป 1 อัน ปูเป้เลือกมันฝรั่งไปถุงนึง
ดูๆแล้วไม่พอยาไส้ เดินไปไกลหน่อยเจอร้านแฟมิลี่มาร์ทที่มาแทนร้านหนังสือเดิม ร้านใหญ่มากของเพียบเลย ได้โอเด้ง 3 ไม้ 320 เยน น้ำซุปหอมกลมกล่อม ไส้กรอกบ้านเค้าเนื้อแน่นดี ไม่ใช่ไส้กรอกแดงๆผสมแป้งแบบบ้านเรา
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น