Fuji Restaurant

อู๋ น้องที่ฝ่ายคนทำงานอีกคนลาออกไป (แต่บริษัทรับป้ากับลุงแก่ๆมาเดินเล่นเพิ่ม 2 คน) วันศุกร์ที่ผ่านมาผมและเพื่อนจึงไปเลี้ยงส่งอู๋ที่ร้านอาหารฟูจิ บรรยากาศเต็มไปด้วยความอบอุ่นแบบพี่น้องๆ ซักวันเราคงได้พบกันอีกนะน้อง(มาแทนพี่ก็ได้ 555)

ชาเขียว เมนูดูดสตางค์ของแท้(เพราะไม่มีรีฟิว) จืดมากกกต้องขอน้ำเชื่อมมาเพิ่ม

 

อู๋ น้องรัก โชคดีนะน้อง




 

 ป๋าโก้ และเฮียตี๋ เจ้ามือร่วมวันนี้


อันนี้อร่อย อะโวคาโดกรอบดี



Ampใหม่ที่ตามหามานานมากกกกก

ความเดิมจากเมล์ก่อน หลังจากที่ไปลองแอมป์Princeton กับปูเป้เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาก็ได้เวลาไปรับของ

ขอท้าวความเล่าความหลังซักหน่อย...เดิมผมใช้แอมป์ Fender Frontman 25R ซึ่งเป็นแอมป์เล็กๆขนาดเล่นในบ้าน ราคากลางๆ ซึ่งให้คุณภาพคุ้มราคา แต่...จากการที่ได้ไปลองกีตาร์หรือเอฟเฟคตามที่ต่างๆ โดยเฉพาะที่ร้าน SweetSound และร้านจิ้นเฮงหลีทำให้ผมรู้สึกอะไรหลายๆอย่างเมื่อกลับมาบ้าน กีตาร์บ้านเราก็มาตรฐานดีนะ แต่เวลาลองที่ร้านเอฟเฟคตัวเดียวกัน แต่เสียงดี เต็มกว่า พุ่งกว่า เกิดข้อสงสัยว่าที่บ้านมีปัญหาไรป่าว เสียงจึงออกมาแบบนี้ สันนิษฐานแรกคือบ้านเราไม่ได้ต่อสายดิน ก็จัดการจ้างช่าง(บ้านๆไม่ใช่ช่างเฉพาะทาง)มาทำ ก็ไม่หาย(แต่ได้ความปลอดภัยมาแทน รายละเอียดติดตามเมล์ต่อๆไป) ต่อมาคือกีตาร์ กีตาร์ที่ไปลองทีร้าน ตัวละแสนกว่าคุณภาพมันก็ดีตามไปด้วย เราก็พยายามโมให้ใกล้ที่สุดโดยไม่เสียคาแร็คเตอร์เดิมคือ เปลี่ยนปิ๊คอัพ(Pick up) คือแม่เหล็กรับสัญญาณกีตาร์ ถ้าเป็นสมัยก่อนสูตรของผมคือ เปลี่ยนให้แรง โหดที่สุด จนมาถึงตอนนี้เรารู้สึกว่าความแรงไม่ได้ดีที่สุด แต่เสียงจากเนื้อไม้แท้ๆสำคัญกว่า ก็เปลี่ยนไปใช้ของ Suhr Guitar ตามคำแนะนำของพี่พล ก็ชอบมาก คาแร็คเตอร์ไม่เปลี่ยน ได้เสียงแบบวินเทจแต่คมชัดขึ้น หนาอ้วนขึ้น ต่อมาก็ลองเปลี่ยนสายแจ็คลองมาใช้ของแพงขึ้น ก็รู้สึกได้ระดับนึง ซึ่งจากผลการทดลองมาทั้งหมดได้ผลที่ดีขึ้นคือ เสียงทีได้ยินสว่างขึ้น คมขึ้น แต่ก็แค่นั้น ทำให้รู้ว่าแอมป์มีส่วนอย่างมาก ถ้าเปลี่ยนแอมป์น่าจะได้คำตอบที่ดีขึ้นอีก
 

Setup ที่บ้าน



ช่วง 2- 3 เดือนจนถึงตอนนี้ได้ฟังเครสเซนโด้ชุดใหม่(รวมถึงชุดที่แล้ว) รู้สึกชอบเสียงกีตาร์วงนี้มาก เหมือนเสียงในฝันที่เราตามหามานาน มันมีพลัง พุ่ง โน๊ตสวยงาม เสียงคลีนงดงาม เป็นเสียงวินเท็จเก่าๆอุ่นๆ เสียงแตกเป็นเสียงจากเอฟเฟคพุ่งทะลุทะลวงดีแท้ ดูซีดีเบื้องหลังก็อ้อ...ใช้ตู้เฟนเดอร์เก่าๆพ่วงเอฟเฟคเอา ผมจึงเริ่มตามหาต้นเสียงนั้นบ้าง

  

ผมไปลองแอมป์ที่ร้านๆนึงที่ได้ชื่อว่าร้านเทพๆ แหล่งรวมของเทพๆราคาเทพๆ(โพธิ์งาม) หลายๆคนบอกว่าดี หลายคนชื่นชอบ แต่เหมือนเราเห็นราคาแล้วทำให้ไม่รู้สึกชอบใจเท่าไหร่ แถมเสียงที่ออกมางั้นๆเลยโอเคจบไป ซึ่งจริงๆแล้วมีตัวที่คิดว่าน่าจะดีอยู่คือ Egnater รุ่น Rebel 20 ซึ่งมีฟังค์ชั่นครบทุกอย่างทั้งมีเสียงแตกในตัว ปรับได้ตั้งแต่แจ๊สยันเมทัล เลือกวัตต์ได้ตั้งแต่ 1-20 วัตต์ ช่องต่อลำโพงออกข้างนอก ช่องต่อเอฟเฟคเฉพาะ แต่...ดันทำในจีนแต่ราคายังกะทำในอเมริกา แถมตัวนี้ยังมีคนเคลมบ่อยๆก็ตัดออกไป(แต่คนไทยก็ยังนิยมซื้อมาลอง และขายไปอยู่ดี)

คาแร็คเตอร์เสียงแอมป์หลักๆมีสองแบบคือ เสียงคลีนสว่างแบบ Fender กับเสียงขุ่นๆแบบ Marshall ซึ่งทั้งสองแบบให้ข้อดี-ข้อด้อยต่างกัน เฟนเดอร์เสียงคลีนดีมาก แต่เสียงแตกจะไม่พุ่งไม่แรง คนมักนิยมเอาไปเล่ยแจ๊ส หรือต่อพ่วงเอฟเฟค ส่วนมาแชล์เสียงแตกนี่คมกริบ แต่เสียงคลีนขุ่นมัวคนจึงเอาไปเล่นร็อคมากกว่า

3 ปีก่อนผมได้ไปลองแอมป์ orange รุ่น tiny terror แอมป์อังกฤษอีกยี่ห้อ(สไตล์มาแชล์) ก็ชอบมากเสียงแตกพุ่งหนาเป็นลูกดี แต่พอได้ไปลองหลายๆครั้งก็พบข้อด้วยของมันทีละจุดๆ จนรู้สึกว่า...มันมีข้อเสียเกินกว่าที่เราจะรับได้

ยี่ห้อต่อมา Vox แอมป์อังกฤษสไตล์มาร์แชล รุ่นที่ทำหลังๆราคาถูกมาก(ทำในจีน) ซึ่งเป็นแอมป์เล็กสำหรับเล่นในคลับเสียงก็โบราณสไตล์วงโอเอซิสจริงๆ(เล่นแป๊บเดียวคงเบื่อ) อีกรุ่นนึงของvox คือ AC15 Handwire เป็นรุ่นทำด้วยมือล้วนๆ(ทำในจีน) เสียงก็ดีขึ้นผิดหูผิดตา แต่หลังจากลองไปจับๆดูรู้สึกหนักเกิน(ยกไม่ขึ้นเลย) ก็จะเอากลับบ้านไงวะ?

ต่อมา DR.Z แอมป์บูติค ทำด้วยมือล้วนๆจากอเมริกาที่มาแรงมาก ราคาก็ไม่ต้องพูดไกลเกินจะฝัน ก็ไปลองมากับเค้าเหมือนกัน ที่เค้าว่ากันว่าเสียงสวยมีมิติ เสียงขึ้นเป็นโครง 3D แต่ผมฟังแล้วเฉยๆมาก อาจเป็นเพราะเราเอาราคาของมันนำหน้ามาก่อน เสียงเลยฟังไม่สมราคาเท่าไหร่ อย่างไรก็ดี DR.Z ก็ยังขายดีทั้งในเมืองไทยและเมืองนอก(แพงยังไงก็มีคนซื้อ)



แม็ทเลส แอมป์บูติคทำมืออีกเจ้า ราคาโหดร้ายขึ้นไปอีก(หกหลัก) ขนาดตัวเล็กๆเล่นในบ้านแค่ 8 วัตต์ยังหกหลัก แม่จ้าววววว

คาร์แอมป์ทำมือเสียงคลีนสวยๆราคาแสนสาหัสเหมือนเคย ทั้งหมดจากร้านเทพๆ



เมื่อปลายปีที่แล้วมีร้านเปิดใหม่ชื่อ String Shop ตรงสุขุมวิท 22 มีแอมป์ทำมือเช่นกันคือ Swart ตัวเล็กๆน่ารักเหมาะสำหรับเล่นในบ้าน ไปลองก็ชอบเหมือนกัน คือมีครบทุกอย่าง ติดที่ราคารู้สึกว่าน่าจะลงอีกนิด

อีกตัวของร้านนี้คือ Badcat แอมป์บูติคทำมือจากอเมริกา หน้าตาโดนมาก และราคาก็ถือว่าพอรับได้ ไปลองครั้งแรกที่ร้านเอากีตาร์Gibsonให้ลอง เสียงทีได้ยินรู้สึกว่า...เข้ากันดีจัง ทำเอาผมหลอนไปพักนึง แต่คราวที่สองไปลอง เปลี่ยนกีตาร์เป็นกีตาร์ Fujigen สไตล์fender ความรู้สึกเปลี่ยนไปทันที เสียงแปร่งๆ แทม่งๆ เหมือนจับคู่ผิดอะไรประมาณนั้น คิดว่าไอ้นี่มันเลือกกีตาร์แฮะ คงไม่เหมาะแน่ๆ

2 ปีที่ผ่านมา ทางFenderได้มีการผลิตแอมป์รุ่นเก่าๆที่ได้รับความนิยมคือ ตระกูล Vintage Reissue มาผลิตใหม่ ได้ไปลองตอนแอมป์ออกใหม่ ดีดทีแรกโอ้ววว สวรรค์รำไร ชวนเพื่อนโก้ไปลองก็หลอนอีกคนตามมา แต่สิ่งทีผมข้องใจกับแอมป์ตัวนี้มีหลายๆอย่างทั้ง ไม่มีปุ่ม Standby ซึ่งเอาไว้Warn เสียงเวลาเปิดปิด ดอกลำโพง 10 นิ้วอาจไม่ดังกระหึ่มหรือรับย่านเสียงต่ำๆได้ และลำโพงยี่ห้อ Jensen ดีแค่ไหน?  จากการค้นหาข้อมูลก็ได้คำตอบดังนี้

* ปุ่ม Standby มีเฉพาะแอมป์ใหญ่ๆ หรือราคาแพงๆอย่าง Badcat Matchless Tworock ซึ่งถ้าเราเปิดปิดถูกวิธีก็จะช่วยยืดอายุหลอดและแอมป์ได้

* ดอก 10 นิ้ว เหมาะสำหรับย่านเสียงกลางซึ่งให้ความถี่ได้ดีทุกย่าน ตู้แอมป์ใหญ่ๆหลายตู้จะใช้ดอก 10 นิ้วแต่ใช้ 2 หรือ 4 ดอกตามกำลังวัตต์ 12 นิ้วจึงไม่จำเป็นนัก

* Jensen เป็นลำโพงของอิตาลีที่ยังผลิตในอิตาลีอยู่ และใช้ในAmp Fenderรุ่นสูงๆ กรณีแอมป์มาแชล์จะใช้ลำโพง Celestion ซึ่งย้ายฐานการผลิตไปที่จีนทั้งหมด แอมป์คาแร็คเตอร์มาแชล์ทั้งหลายจึงใช้ Celestion เช่นกัน

ปัญหาทั้งหมดจึงตัดไป จากนั้นเราจึงไปเทสต์ครั้งสุดท้าย(ตามเมล์ก่อน) ผลจากทดสอบน่าพอใจอย่างยิ่ง วันจันทร์เราก็ไปรับแอมป์ตามระเบียบ เพื่อนโก้ขอตามไปหลอนและเป็นสักขีพยานในครั้งนี้ ต้องขอขอบคุณมา ณ ที่นี้ รวมถึงคุณต้น และน้องต้อง Music Concept สำหรับการบริการที่ดีมากๆ รวมถึงของแถมที่ได้รับมา พิเศษจริงๆ ขอบคุณครับ(ขากลับยังให้น้องแบกแอมป์มาส่งถึงรถ Taxi...เจอแป้ง อรจิราด้วย ว้าววว)



มาดูหน้าตากัน มีผ้าคลุมมาให้

โลโก้ชัดเจน

 

คู่มือ

ชะแว๊ปปปปปปป

มีสเปคบอกคร่าวๆ แอมป์หลอนล้วน



หน้าเต็ม

ดอกลำโพง Jensen

มาด้านหลัง ปุ่มเปิดปิดอยู่ที่นี่ แล้วมีซองน้ำตาลด้วยแฮะ

ช่องต่อออกลำโพงข้างนอก สังเกตแท่งเหล็กเป็นหลอดครับ มีหลอดทั้งหมด 7 หลอด(เยอะมากกกก)



มีซองดำๆด้วย ตอนแรกๆไม่รู้คิดว่าเป็นซองเครื่องมือเหมือนพวกรถยนต์ ก็รื้อมาดู ปรากฎว่าเป็นรางสปริง สำหรับทำเสียงสปริงรีเวิร์บ(เสียงก้องๆ)  เก็บแทบไม่ทัน



มาที่ซองน้ำตาล

ซองแรก สายปลั๊ก แถมแบบถูกๆมา ใช้แก้ขัดไปก่อนค่อยไปหาแพงๆใช้วันหลัง

อันนี้สวิทช์เปิดปิดรีเวิร์บกับทรีโมโล ออกแบบได้เก๋ามากๆ

ที่แถมมีปิ๊ค 4 อัน 2 อันแรกให้โก้ไป

นี่ครับเด็ด เสื้อของเออนี่บอล ตอนแรกๆร้านไม่ยอมแถมเพราะแพงมาก ดีที่น้องต้องไปขอคุณต้นให้(คราวซื้อกีตาร์ยังไม่กล้าแถมเลย) สุดยอดจริงๆ



Potato Human มนุษย์ที่หลากหลายรสชาดแต่...ก็ธรรมดาเกินไป

8 มีนาคม 54...วันนี้มีความรู้สึกอยากได้ซีดีชุดใหม่ของโปเตโต้ ก่อนหน้าที่ชุดนี้จะออก อย่างที่เราๆอยากกัน คือ ทางวงได้มีการเปลี่ยนสมาชิกในวง(อีกแล้ว) คือ วิน มือกีตาร์ ด้วยเหตุผลลวงโลกคือ วินไปเรียนต่อที่Berklee School of Music ซึ่งถ้าใครติดตามเวปกีตาร์ไทยหรือคนวงในจะทราบว่า วินยังอยู่ที่เมืองไทยและยังขายกีตาร์ Paul Reed Smith กินอยู่เลย ซึ่งการเปลี่ยนสมาชิกคราวนี้น่าจะเหมือนเหตุผลเดิมๆคือ การเปลี่ยนแนวดนตรีของวง คนที่เป็นจุดอ่อน(อย่างบ๋อม , นุช ,โน๊ต)ต้องออกไป กรณีวินจริงๆถือว่าเป็นมือกีตาร์ที่รอบจัดคนนึง แต่วินก็เฉพาะทางมากไปหน่อย จนมาถึงจุดที่ฟองเบียร์ผู้ซึ่งเป็นทุกอย่างของวงต้องการเปลี่ยนแนวเพลง จึงจัดการอัปเปหิวินออกไปเป็นรายล่าสุด เราก็เฝ้ารอว่าโปเตโต้ชุดนี้จะมีอะไรใหม่ๆมาให้เราฟังกัน

ชุดใหม่ได้โอ่ง เอบีนอมอล ศิษย์นีโอเฮ้าส์(ศิษย์สำนักเดียวกัน)มาอัดและเล่นสดให้ มีหลายๆเพลงน่าผิดหวังมากเพราะให้แครชมาควบคุมการผลิต(ใครชอบแครชขอโทษด้วย แต่สำหรับผม มันแย่กว่าโปเตโต้เยอะ)

สังเกตนี่ครับ วีเร็คคอร์ด เป็นค่ายเพลงน้องใหม่ของแกรมมี่ ซึ่งเป็นค่ายของฟองเบียร์เอง หลังจากก่อนหน้านี้เป็นกลุ่มดนตรีที่ชื่อ IHereDee(ไอ้เหี้ยดี้ อ่านไม่ผิดครับ ไม่แปลกใจใช่มั๊ยที่ผมไม่ชอบค่ายนี้) นักร้องค่ายนี้ก็ ก้อง กรุณ เอ็ม อรรถพล(อันนี้ไปดูดเค้ามา) และทีมเบื้องหลังวงแครช(ไอ้นี่ก็ไปดูดเค้ามา) จะว่าไปตอนนี้ฟองเบียร์จัดว่าเป็นนักแต่งเพลงเนื้อหอมมาก ไม่ว่าใครในค่ายต่างอยากได้เพลงของหมอนี่ทั้งนั้น เป็นคนหนุ่มที่อายุ 30 ต้นๆก็มีค่ายเพลงของตัวเองภายใต้สังกัดค่ายเทปเบอร์ 1 ของไทยแล้ว แต่สำหรับผมเพลงของฟองเบียร์ก็เหมือนอะไรที่ลอยผ่านไป เหมือนเพลงจะสวยงาม แต่เป็นความสวยงามที่ฉาบฉวย ไม่อมตะ เหมือนเพลงของพี่ดี้ หรือคมคายให้แง่คิดเหมือนอย่างพี่กบ บิ๊กแอ๊ส เพลงของทั้งก้องและเอ็มจึงมียอดขายที่แรงเฉพาะช่วงต้น และร่วงหล่นในเวลาต่อมาอย่างรวดเร็ว 

ช่วงก่อนหน้านี้ ทางวงได้ปล่อยซิงเกิ้ลออกมาคือ เล่นลิ้น ซึ่งวินยังอัดกีตาร์อยู่(ที่ห้องอัดของป๋าโดม ปรณ์) เราได้เห็นริฟกีตาร์มันส์กลับมาอีกครั้ง แต่หลังจากที่ผมซื้อซีดีชุดนี้และฟังจนจบก็มีความรู้สึกว่า ถึงเวลาอวสานของวงแล้ว ขอแยกประเด็นเป็นดังนี้

เนื้อเพลงโดยรวม...บางเพลงเนื้อหาคมมาก อย่างเพลงเธอยัง...เอาไป 10 เต็ม แต่บางเพลงพยายามเอาภาษาวัยรุ่นมาใส่แต่กับโปเตโต้มันเกินวัยที่จะทำแบบนั้นแล้วอย่างเพลง รัก...จัดให้ หรืออุปสรรคก่อให้รักบังเกิด(เพลงแนวๆนี้น่าเป็นพวกกะลา หรือไอน้ำมากกว่า) อันนี้ไม่ผ่าน

ดนตรี...บอกได้ว่าสะเปะสะปะสุดๆ มีตั้งแต่ฟั๊งค์เมทัล อย่างเล่นลิ้น ไปจนถึงเพลงอะคูสติกที่ไม่มีอะไรเลย ยังงงๆว่าโผล่มาได้ไงอย่างฉันคิดถึงเธอ หรือเพลงที่ฟังไม่รู้เรื่องอย่างไม่รู้จะอธิบายยังไง หลายๆเพลงป๊อปจ๋ายังกะฟังพีซเมคเกอร์ เอ็ม อรรถพล

กีตาร์หลายคนอัดแล้วเหมือนมาตรฐานต่างกันมาก บางเพลงกีตาร์ดุดันอย่างเล่นลิ้น(วินอัด) Riff สนุกๆบางเพลงที่พยายามจะสร้างให้เหมือนเพลงเก่าๆแต่ก็ได้แค่กลิ่นเท่านั้น อย่างเพลงฮิวแมน ง่ายๆ และ อาย หลายๆเพลงพยายามสร้างความใหม่ด้วยการปั่นหรือการเล่นเร็วๆแต่ก็ถือว่ายังทำได้ไม่ดีทั้งการเลือกวลีหรือ Phasing ฟังดูยุ่งๆวุ่นวายจะออกนีโอคลาสสิค แต่โน๊ตมันพันๆฟังไม่รื่นหูเลย, การเซ็ทอัพเสียงกีตาร์เสียงดูขาดพลัง ไม่พุ่งทะลุทะลวงเหมือนโปเตโต้ชุดก่อนๆ เพลงอะคูสติกก็ฟังเหมือนงานแครช คือพวกขี้เมาร้องเพลง

เบสหลายคนอัดเหมือนกัน มาตรฐานต่างกันมาก เพลงที่ป๊อก ซีลอัด ไลน์เบสสวยมาก แต่หลายๆเพลงBass ก๊องแก๊งมากๆ

กลอง จริงๆแล้วมือกลองวงนี้ตีดีมาก แต่เพลงชุดนี้พยายามลดบทบาทให้น้อย ให้ตีแบบเรียบๆแต่กลายเป็นว่าเป็นการจำกัดความสามารถไป เหมือนจะตีแบบขอไปทีให้จบๆเพลง

นักร้อง เด่นชัดคือ เสียงดร็อปไปมาก แม้จะเปลี่ยนแนวมาป็อปแล้ว ดนตรีเบาลงแต่เหมือนเสียงตกลงมาก

สรุปดนตรีและเนื้อเพลงสอบไม่ผ่าน ประมาณการณ์ได้ว่าคงแรงแค่เดือนแรกที่วางแผง ที่เหลือไม่น่ารอด

สิ่งหนึ่งที่ฟองเบียร์ขาดก็คือ ทีมสนับสนุนดนตรีที่ดี ทีมแมงโก้ซึ่ผลิตงานคุณภาพอย่างบิ๊กแอส บอดี้แสลม มีนักแต่งเพลงดีๆอย่างพี่กบ พี่ต่อ เหนือวงศ์ พี่โป มีนักดนตรีสนับสุนที่ดีอย่าง พี่อ๊อฟ ฟี่โอมที่มีรางวัลจากเวทีประกวดการันตีมากมาย อีกสิ่งหนึ่งที่สำคัญคือ เพลงทีดีต้องหลากหลาย เพลงของค่ายวีเร็คคอร์ดบอกตรงๆว่าออกมากี่ตัว เหมือนกันหมด ชนิดที่ว่าเอาใครมาร้องก็ได้ กลายเป็นว่าตลาดเพลงแคบมาก เมื่อเทียบกับคนอื่นๆ

ปกด้านในเปิดมาเป็นแบบนี้



มีปกซ้อนอีกที แพ็คเก็ตดูดี

สรุป ใครชอบเอ็ม อรรถพล พีชเมคเกอร์ก็จัดไป แต่ใครที่เป็นแฟนโปเตโต้ให้ไปหายาพารามากินซักกระปุกก่อนฟังชุดนี้ จะได้ไม่ช็อคซีเนม่าแบบผม



ทวีธา 2011