Mother Trucker Burgers

ปัจจุบันร้านอาหารประเภท Trucker กำลังได้รับความนิยมทั้งในเมืองนอกและบ้านเราก็เช่นกัน Mother Trucker Burgers เป็นเจ้านึงที่ได้รับความนิยมมาก เมื่อปี 58-59 ผมเคยไปเจอรถเค้าไปตั้งที่บางลำพูตอนกลางคืนพอดีและไปต่อคิวกับเค้าแต่รอได้ชั่วโมงกว่าไม่ได้กินเลยต้องล้มเลิกความตั้งใจไป และไม่ได้สนใจอีกเลยนับแต่นั้น

จนเมื่องานบ้านและสวนในเดือนธันวาคม 2560 ร้านเค้าก็มาออกบูทที่เมืองทองธานี วันแรกผมเดินผ่านเพื่อสังเกตการณ์ เห็นคนเยอะเลยไม่ได้ชิม จนวันที่สองคนเริ่มบางตาเลยได้มีโอกาสซื้อกลับมาชิมที่ทำงาน รสชาดดี อร่อยคำโต สมราคาจริงๆ

หลังจากนั้นปีใหม่ ได้ไปที่ช่างชุ่ยเจอเค้ามาออกร้านเลยได้อุดหนุนอีก อร่อยสะใจจริงๆครับ

23 กันยายน 2560 Suhr Classic Antique

มีวันหนึ่ง ผมมานั่งมองดูกีตาร์ที่มีในบ้านเราทำไมมีแต่กีตาร์ที่เป็น HUMBUCKING คู่ ทุกตัว ทั้งที่เมื่อก่อนเป็นคนชอบ START ชอบ SOUND SINGLECOIL ล้วนแท้ๆ ถามว่าถ้าใช้สวิทช์ตัดจาก HUMBUCKING ให้เป็น SINGLECOIL ก็ได้นิ่? มีกีตาร์ในบ้านตัวนึงทำได้ครับแต่เสียงมันบางและทู่มาก คิดไป 1008-1009 อย่างว่าจะซื้อกีตาร์มาโมด์มั่งล่ะ จะเอากีตาร์ราคากลางๆมาทำนั่นทำนี่บ้าง ซื้อยี่ห้อนั้นยี่ห้อนี้มาลองมั่ง จนเดือนกรกฎาคม 2559 ความคิดตกผลึกว่าลองไปหากีตาร์ที่ฝากขายร้านพี่พลดูเผื่อจะได้ไอเดียดีๆบ้าง แต่ก็ไม่มีที่ถูกใจ พี่พลเลยบอกว่าลองสั่ง Suhr Custom ดูมั้ย ผมไม่ลังเลที่จะตัดสินใจคราวนั้นเลย กลับไปบ้านผมจึงหาข้อมูลของ Suhr Classic เพิ่มเติม

** อนึ่ง ผมคงไม่ตัดสินว่ากีตาร์ยี่ห้อไหนดีไม่ดี อันนี้อยู่ที่ตัวคุณล้วนๆ ความพอใจอยู่ที่ตรงไหน ราคา หน้าตา เสียง ไม่มีใครถูกใครผิดครับ

ไอเดียต่อมาคือ เรื่องสีครับ ตอนนั้นความคิดพรั่งพรูอีกแล้วว่าทำอะไรที่มันแหวกแนวไปเลยมั้ย เช่น กีตาร์สีแบบ sparkles คือสีแบบประกายเพชร ตามรูป แต่คิดดูอีกทีไอ้กีตาร์แบบนี้มันดูได้แป๊บเดียวเดี๋ยวก็เบื่อเลยตัดทางเลือกนี้ออกไป

ขอพูดถึง SUHR CLASSIC PRO ที่กำลังมาแรง กับ SUHR CLASSIC ANTIQUE ที่เป็น PRODUCTION LINE ทั้งคู่นิดครับ ทั้งสองรุ่นเป็นกีตาร์ที่ดีและคุ้มราคา แต่ด้วยขนาดคอที่กว้างซึ่งผมเล่นแล้วไม่ถนัดค่อนข้างเมื่อยพอควร(แต่ก็ยังดีกว่าคอ GIBSON หรือ TYLER ล่ะวะ) จึงต้องการกีตาร์ที่มีขนาดคอที่เล่นแล้วสบายมือ แต่ถ้าจะเอากีตาร์ที่เป็นคอ SLIM เหมือนตัวที่บ้าน โรงงานเค้าก็คงไม่ทำให้เหมือนตัวที่แล้ว(กีตาร์คอแบน+บอดี้ทรง Start) เราจึงต้องมองหากีตาร์ที่มีขนาดคอที่เล่นแล้วสบาย คือ FENDER AMERICAN STANDARD ที่เค้าใช้คอขนาด EVEN C ซึ่งจับแล้วสบายมือคนเอเชียแบบเราๆ ถ้าไม่นับกีตาร์ที่บ้าน FENDER AMERICAN STANDARD ก็เป็นกีตาร์อีกรุ่นที่ผมเล่นแล้วโอเคเลย

ผมเคยมีกีตาร์ FENDER CUSTOMSHOP Heavy Relic Re57 สีขาวตัวนึงซึ่ง Body เป็น Swamp Ash น้ำหนักเบามาก เสียงคลีนเปล่าๆนี่สวรรค์เลยเพราะจริงๆ แต่ด้วยขนาดคอเป็น V shape ใหญ่ยังกับไม้เบสบอลเล่นได้สองทีต้องวางเลยเมื่อยมือมาก และเล่นกับเสียงแตกออกมาได้น่าเกลียดอะไรเช่นนี้จึงต้องขายไป แต่ความชมชอบใน Swamp Ash จึงเก็บเป็นอีกไอเดียในการสร้างกีตาร์ตัวนี้

จากนั้นได้มีการติดต่อพูดคุยเรื่อยมา ผมถามพี่พลเรื่องไอเดียเรื่อง Sweetsound 10 Anniversary ว่ายังไม่ล้มเลิกใช่มั้ย เราจึงมาคิดเพิ่มว่าจะทำอะไรกันดี

**ไอเดียแรกคือ Inlay ที่เฟรต 12 เป็นเลขไทยซึ่งผมว่ามันเจ๋งดี มีการส่ง Layout ไปให้ทางอเมริกาดู แต่ติดปัญหาเรื่องที่ทางนั้นไม่มีโปรแกรมที่สามารถจัดการได้และ Font ไม่รองรับ แม้ว่าเราจะส่งไฟล์รูปภาพก็ไม่สามารถทำได้ จึงต้องตัดออกไปก่อน

**ไอเดียต่อมา คือ ยิง Laser คำว่า Sweetsound Bangkok ด้านหลัง HEADSTOCK พร้อมเลขไทย แต่ก็ติดปัญหาเหมือนข้อแรกอีก คือไมมีโปรแกรมรองรับ จนมีการเคาะสเปกต่างๆจบเมื่อพฤศจิกายน 2559 ซึ่งติดปัญหาแค่เรื่อง FONT  ที่ไม่รู้ว่าจะจบยังไงตามที่บอกข้างต้น จนวันที่ 9 มกราคม 2560  พี่พลได้แจ้งว่าตัดปัญหาเรื่อง FONT ไปเรียบร้อย คือ การใช้เลขอารบิกแทน เท่ากับว่าถ้ายืนยันสเปกกลับไปก็โอเคแล้ว 

จากนั้นจึงหา reference กีตาร์ที่อยากจะได้ครับ ผมนึกถึงกีตาร์ RELIC อย่าง RORY GALLAGHER ประทับใจในความโปร่งของเสียง และ TONE WOOD ที่ดี ทั้งนี้ เรามีบทเรียนจากคราวก่อนว่า ถ้าเราส่งรูปที่เราต้องการให้เค้าไปจะช่วยให้การทำงานของช่างง่ายขึ้นผมจึงส่งรูปต้นแบบไป 4-5 รูปได้เพื่อความรวดเร็วในการทำงาน 

11 มกราคม 2560 พี่พลยืนยันว่าทางอเมริกาไม่มีข้อสงสัยในสเปกของเราแล้ว ทำให้กีตาร์สามารถเข้าสู่กระบวนการผลิตได้เสียที

20 กุมภาพันธ์ 2560 พี่พลแจ้งเพิ่มเติมว่านอกจากกีตาร์ของผมแล้วยังมีกีตาร์ของพี่น้องเพื่อนๆคนอื่นที่สั่งไปไล่กันๆด้วยหลายออเดอร์ ซึ่งแกพยายามจะเคลียร์ปัญหาต่างๆโดยเร็ว ทำให้ผมทราบว่า นอกจากของผมยังมีของเกมส์ ซึ่งสั่งไปพร้อมกันทั้งสองรอบด้วย

หลังจากนั้นก็เป็นผมที่ติดตามสอบถามมาเรื่อยๆ เรียบๆไม่ได้กระโตกกระตากอะไร แต่ก็ยังไม่มีความคืบหน้าอะไร จนปลายเดือนเมษายน 2560 เราก็ได้ยินข่าว CITES The Rosewood Rules  หนักขึ้นเรื่อยๆ ซึ่งเป็นกฎหมายควบคุมการใช้ไม้ ROSEWOOD ทั่วโลกรวมถึงประเทศไทย หมายความว่าไม้ ROSEWOOD จะต้องมีที่มาที่ไป ห้ามส่งออกและจำหน่ายออกนอกอเมริกา เว้นแต่คุณจะต้องมีใบอนุญาตขอนำออกนอกประเทศเท่านั้น(*)

 * ข้อมูลอ้างอิง : https://www.gearnews.com/cites-2017-guitars-new-regulations-rosewood-species/

 ซึ่งจากข่าวนี้ทำให้คนดนตรีวิตกกังวลไปหมด เริ่มมีการมองหาไม้ทดแทน รวมถึงพ่อค้าที่เก็งกำไรนำกีตาร์ที่มีส่วนประกอบของไม้ ROSEWOOD ออกมาจำหน่ายในราคาสูงกว่าปกติ ประเด็น CITES ทำให้ผมกังวลบ้างพอสมควรเพราะโดนเต็มๆแน่ๆ และจะทำให้กระบวนการผลิตช้าออกไปหรือเปล่า? แต่พี่พลบอกว่าไม่ต้องกังวลอะไร โรงงานที่โน่นมีทางออกให้เราแน่นอน

 23 กันยายน 2560

09.42 น.ได้รับข้อความจากพี่พล 2 ข้อความ ผมมาเห็นตอนเข้าห้องน้ำเวลา 09.50 น. ตอนแรกคิดว่าเป็นเรื่องอื่นๆ พอเปิดดูปรากฎเป็นรูปกล่องกีตาร์ และรูปหัวกีตาร์ มีช็อคเล็กๆครับว่า เฮ้ยยย อะไรยังไง มาแล้ว !!! สอบถามก็ได้ความว่า กีตาร์เพิ่งมาถึงเมื่อ 8.30 นี่เอง รวมสิริที่ใช้ระยะเวลาการทำร่วม 8 เดือนได้

และเนื่องด้วยวันนี้เป็นวันเกิดเจ้าหมูดำ ทำให้วันนี้ไม่สามารถไปรับกีตาร์ได้แน่นอน รวมถึงวันเสาร์ที่ 24 กันยายน ด้วย (ว่ากันในกระทู้หน้า) ทีนี้เอาไงดีล่ะ? วันเสาร์ที่ 30 กันยายน ผมก็ไม่ว่างติดธุระเรื่องทำบุญให้แม่อีก เท่ากับว่าต้องรอไปจนถึงเดือนตุลาคมเลยเหรอ...จากนั้นบรรดาพี่น้องๆทั้งพี่ว่อง พี่โจ้ อุ้ม เกมส์ กานต์ ซึ่งได้ไปลองกีตาร์ตัวนี้กันต่างพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า ตัวนี้สุดยอดมาก น่านนนนน ตายๆๆๆครับ

25 กันยายน 2560 

ในเมื่อต่อมความอดทนมันหมดแล้ว เราจึงต้องไปรับกีตาร์ตัวนี้กลับบ้านครับ แม้ว่าวันธรรมดาก็ทำงาน แต่...ใจมันไปแล้ว เลิกงานเสร็จ จึงถือโอกาสแวะไปรับเค้ากลับบ้านครับ นั่งแท็กซี่ขาไปติดพอควร คุยกับพี่พลแป๊บ 2 ทุ่มถึงออกมา นั่งแท็กซี่มาลงเอสพลานาดต่อรถไฟใต้ดิน นั่งรถเมล์สาย 40 มาอีกที เดินเข้าซอย โชคดีแฟนติดละคร ใช้แผนเดิมแอบกีตาร์ไว้หน้าบ้านเดินไปหลังบ้าน แล้วพอเผลอไปเปิดประตูเอาไปเก็บห้องพระตามเดิม...

สเปกไม่มีอะไรพิสดาร

Guitar Model : Classic Antique

Body Wood  : Swamp Ash

Input Jack : Face Jack Chrome

Body Color : 3 Tone Burst

Body Finish / Aging : Lacquer Heavy Aging

Bridge : Gotoh 510 - 6-Screw, Bent Saddles , Steel Block Chrome

Bridge Recess : None

Hardware Color  : Chrome

Pickguard  : Aged Green Classic

Tremolo Cavity Cover  : 510 Aged Green

Neck Wood  : 3A Roasted Birdseye Maple

Back of Headstock laser "SweetSound BKK 72005"

Neck Finish : Satin

Neck Back Shape : 60's C Vintage Standard .810 - .930

Fingerboard Wood : Indian Rosewood

Fingerboard Radius / Roll : 9" - 12"

Frets 22 Stainless Steel Jumbo

Headstock Finish Satin

Tuning Gears Suhr Locking Chrome

Neck Pickup V70, Neck Aged Green 

Middle Pickup V70, Neck Aged Green 

Bridge Pickup V70, Bridge Aged Green 

Pickup Selector 5-Way Blade Aged Green 

Optional Electronics SSCII 

Controls Volume, Tone, Tone 

Knobs Aged Green

Case Hardshell, Tweed 

String Gauge .010 - .046

 

รูปถ่ายโดย iPhone SE สลับกับ Sony รุ่นอะไรจำไม่ได้(แบตหมดพอดี) ถ่ายแบบรีบมุมไม่ค่อยสวยนะครับ ไว้เสาร์อาทิตย์จะถ่ายให้ดีกว่านี้  ** ขอบคุณพี่พลและน้องเกมส์ สำหรับรูปภาพบางส่วนด้วยนะครับ

วันหลังจะลงรูปกีตาร์ตัวนึงที่ไม่เคยลงมาก่อน เป็นแรงบันดาลใจให้ผมสร้างพลังขึ้นมา...

ขอบคุณพี่พล สำหรับกีตาร์ดีๆตัวนี้และหลายๆตัวที่ผ่านมา และยินดีรับฟังความเห็นลูกค้าทุกคนเสมอมาครับ  ขอบคุณพี่เอ พี่เก่ง คุณไต๋  ทีม masterbuilt วงนี้น่ากลัวมากครับ ใครอยู่นี่เจ๊งแน่นอน ชวนกันสอยอย่างเดียว อิอิ

ขอบคุณครับ

Yuki สาว Glamrock ผู้ไม่เคยทอดทิ้งอุดมการณ์

เมื่อครั้ง Instagram เริ่มมีการใช้งาน ผมเป็นคนนึงที่สมัครใช้งานกับเค้าด้วย ช่วงที่เริ่มเล่นใหม่ๆได้ follow ชาวญี่ปุ่นซะส่วนใหญ่ เป็นการแลกเปลี่ยนความเห็นเรื่องวัฒนธรรมการท่องเที่ยว อาหารซะมากกว่า คนญี่ปุ่นที่เจอส่วนใหญ่นิสัยใจคอเป็นมิตรดี พยายามจะสื่อสารกับเราด้วย ที่งี่เง่าจะเจอไม่กี่คนเท่านั้น  มีคนนึงที่เป็นนักสะสมกีตาร์ตัวยงคือ Arkay1959 ซึ่งมีกีตาร์ในคอลเล็คชั่นแยะเยอะมากมาย Arkay1959 ทำธุรกิจกับที่บ้านด้วยไม่ทราบว่าเป็นกิจการอะไรนะครับ เค้ามีเพื่อนใน IG เป็นผู้หญิงคนนึง ชื่อ Yuki เป็นสาวจากโอซาก้า อายุอานามไม่น้อย 40 ปีเท่าผม Yuki เป็นสาว Glamrock เธอมีความฝันจะมีอัลบั้มเป็นของตัวเอง ผมเคยคุยกับเธอบ่อยๆ ชีวิตของ Yuki น่าสงสารมาก ครอบครัวที่โอซาก้ายากจน เธอเรียนจบแค่มัธยมปลายก็ต้องออกหางานทำด้วยการเป็นลูกจ้างตามร้านอาหารเป็นเด็กเสริฟ์ พนักงานทำความสะอาดบ้าง พนักงานในร้านสะดวกซื้อ พนักงานบริการตามห้างสรรพสินค้าและ Outlet บ้าง พนักงานบริการตามสถานบริการต่างๆ ตามแต่จะมีโอกาส (เท่าที่สังเกตบ่อยๆคือ Yuki เปลี่ยนงานบ่อยมาก)  และเธอไม่ลืมที่จะเดินตามความฝันของเธอในการแต่งเพลง ซ้อมดนตรี และทำเดโมกับเพื่อนๆเพื่อเสนอค่าเทป

ย้อนกลับมาเล่าเกี่ยวกับวัฒนธรรมสังคมญี่ปุ่นนิดนึงครับ คนญี่ปุ่นที่เรียนในระดับมหาวิทยาลัย ทุกคนจะเริ่มวางแผนการทำงาน รวมถึงการใช้ชีวิตกันก่อนที่จะเรียนจบ ผู้ชายจะเริ่มหางานทำโดยการร่อนใบสมัครไปยังบริษัทต่างๆทั้งที่ยังไม่จบการศึกษา รวมถึงการที่บริษัทใหญ่ๆจะเริ่มมาจองตัวกันตั้งแต่เนิ่นๆ ส่วนผู้หญิงก็จะเริ่มมองหาคู่ครองกันแล้ว ซึ่งเมื่อเรียนจบก็จะแต่งงานกัน โดยผู้หญิงก็จะเป็นแม่บ้านดูแลลูก ส่วนผู้ชายเป็นคนออกไปทำงานหาเลี้ยงครอบครัว ซึ่งแนวคิดนี้รัฐบาลญี่ปุ่นเป็นคนส่งเสริมโดยสนับสนุนให้คนรุ่นใหม่แต่งงานมีลูกเยอะๆ เนื่องจากอัตราการเกิดของประชากรลดลง เพราะคนรุ่นใหม่การศึกษาสูงขึ้น สามารถทำงานหาเลี้ยงตัวเองได้เยอะ ไม่ค่อยจะแต่งงานมีครอบครัวกันเหมือนสมัยก่อน Yuki จึงเหมือนผู้หญิงโชคร้ายเพราะเธอต้องทำงานหาเลี้ยงตัวเอง แทนที่จะได้เป็นแม่บ้านเลี้ยงลูกสบายเหมือนคนอื่น ในขณะที่อายุอานามก็มากขึ้นเรื่อยๆ แต่ก็ขอชมว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ไม่เคยยอมแพ้กับโชคชะตาเลย

Yuki มีแฟนเป็นนักดนตรีเหมือนกัน โดยเล่นกีตาร์แนว Glamrock Indy ซึ่งเป็นนักดนตรีอาชีพ และเล่นประจำที่ Livehouse ในโตเกียว มีอัลบั้มเป็นของตัวเองแล้ว แต่ไม่ประสบความสำเร็จมากนัก ผมเคยถามว่าทำไมเธอไม่ทำวงดนตรีร่วมกับแฟน? เธอบอกว่าเธอไม่มีความสามารถขนาดนั้น และพยายามฝึกฝนตัวเองอยู่ตลอดเวลา ซึ่งจากที่ผมสังเกตแฟนของเธอเองก็ไม่ค่อยมีเวลามาดูแล Yuki เท่าไหร่ (งงว่าเค้าเป็นแฟนกันยังไงวะ? สงสัยเลี้ยงแบบบุฟเฟ่ต์)

ช่วงแรกที่ผมเห็นคลิปการซ้อมดนตรีของเธอ รวมถึงช่วงที่เธอทำเดโมของตัวเอง Yuki เล่นกีตาร์แนวพั๊งค์ร็อค จนมาระยะหลังผมจึงเห็นเธอฟอร์มวงดนตรีใหม่โดยตัวเองเล่นตำแหน่งกลอง ดูเธอจะมีความสุขในการเล่นตำแหน่งนี้

Yuki ออกจากบ้านที่โอซาก้ามาตามหาความฝันที่โตเกียว โดยเช่าที่พักแถบชานเมืองโตเกียวซึ่งผมเข้าใจว่าน่าจะเป็นแถบโกเท็มบะ  ทุกวัน Yuki จะโพสต์รูปท้องฟ้าหรือวิวทิวทัศน์ระหว่างทางที่เดินกลับบ้านใน IG ซึ่งผมดูเวลาแล้วก็ตกใจว่า เฮ้ยยยย นี่จะ 3 ทุ่มบ้านเราแล้วนะ (เวลาที่ญี่ปุ่นเร็วกว่าบ้านเรา 2 ชั่วโมงก็คิดเอาว่าจะ 5 ทุ่มเธอยังไม่ถึงที่พักเลย แสดงว่าที่ทำงานของเธอไกลจากที่พักมาก) และอีกส่วนนึงคือเธอประหยัดกับค่าใช้จ่ายการเดินทาง ไม่ยอมนั่งรถไฟ ไม่ยอมนั่งรถเมล์ รถโดยสารใดๆทั้งสิ้น 

หลายๆครั้งเธอจะพูดถึงความเหนื่อยล้าในการทำงานแต่ละวันที่เธอเจอ เช่น ต้องทนรับฟังผู้จัดการร้านตำหนิเรื่องการทำงาน เจอลูกค้าคอมเม้นท์ต่างๆ ฯลฯ และนำมาซึ่งการเปลี่ยนงานใหม่ของเธอ ซึ่งมันก็เกิดซ้ำๆอยู่ตลอด แต่เธอต้องอดทนเพื่อความฝันของเธอ  Yuki ทำงาน 6 วัน วันที่พักโดยปกติจะเป็นวันธรรมดา คือ วันพุธ เธอจะมีนัดทานข้าวตามร้านอาหารกับเพื่อนของเธอ หรือไม่ก็พาหมาไปเดินเล่นที่สวนสาธารณะ Yuki เลี้ยงหมาพุดเดิ้ลสีขาวซึ่งพิการไว้ตัวนึง หมาของเธอไม่มีขาหลัง 2 ข้างต้องผูกติดกับล้อเวลาไปไหนซึ่งเธอก็ไม่อายและไม่ทอดทิ้งเจ้าหมาตัวนี้ ดูแล้ว Yuki เป็นคนนึงที่รักสัตว์และมีจิตใจที่อ่อนโยนนะครับ

ภาพที่เรามองชาวญี่ปุ่นน่าจะเป็นประเทศที่มีฐานะ หรือไม่ก็อยู่ตามวิถีชีวิตของเค้า ไม่คิดว่าจะมีคนที่ปากกัดตีนถีบอยู่ในสังคมเค้าอีก  แต่ Yuki เป็นคนนึงที่อยู่เหนือกฎเกณฑ์นั้น เธอเป็นสาวญี่ปุ่นที่ออกมาหางานทำและต่อสู้ดิ้นรนในสังคมเมือง ทุกวันผมจะให้กำลังใจ Yuki ผ่าน IG ของเธอให้เธอสู้ต่อไปและเดินตามความฝันของเธอให้จงได้

จนช่วงเดือนกรกฎาคม 2560 ผมเริ่มสังเกตความเปลี่ยนแปลงบางอย่าง ผมไม่เห็นภาพที่ Yuki โพสต์ใน IG อีกเลยนับแต่นั้น และเธอก็ไม่มาทักทายรูปที่ผมโพสต์ใน IG อีก ในตอนแรกผมมองในแง่ดี คิดว่าเธออาจจะงานยุ่งจนไม่มีเวลาก็ได้ ล่วงเลยมาถึงเมื่อวันก่อน 11 กันยายน 2560 ผมย้อนไปดูคอมเม้นท์รูปเก่าๆของผมเองพบข้อความที่ Yuki มาคอมเม้นท์ จึงเข้าไปดูใน IG ของเธอก็ตกใจว่า เราเคยกด Like รูปเธอทุกรูปนี่ แต่ทำไมมันไม่มีเลย ตอนแรก็คิดว่า Yuki มี 2 ID หรือเปล่า ก็ลองเซิร์ทหาดูก็ไม่มีอีกอันจริงๆ เลยกดเข้าไปดูรูปที่อมเคยคอมเม้นท์ มีข้อความที่ผมเคยคอมเม้นท์อยู่จริงๆครบทุกรูป  และผมจำได้ว่าเคยกด Like ตลอด มันเด้งหายไปได้อย่างไร? จากนั้นก็พบความผิดปกติได้แก่
1.เคยกด Like รูปของ Yuki Like หายไปไหนหมด?
2.Comment ยังอยู่ครบ
3.เคย Follow Yuki ทำไมกลายเป็นว่าผมไม่ได้ Follow เธอ รวมถึงเธอเคย Follow ผมก็ไม่ได้ Follow เช่นกัน (เธอไม่ได้ตั้งค่าเป็น Private เลยสามารถเข้าไปดูได้)

ผมจึงทำตีมึนเข้าไปกด Like รูปใหม่ของเธอ 2 รูป แล้วจึงไปติดตามของเพื่อนคนอื่น วันรุ่งขึ้นย้อนกลับเธอตั้งค่าเป็น Private ไม่สามารถเข้าไปดูได้อีกแล้ว ทำให้สงสัยว่าก่อนหน้าผมไม่ได้มีเรื่องขุ่นข้องหมองใจกับเธอเลย แต่ก็ต้องเข้าใจว่าทุกวันนี้เธอก็มีเรื่องให้ทำเยอะแยะไปหมด คงไม่อยากติดต่อชาวต่างชาติอย่างผมละมั้ง?

ช่วงเวลาที่ลำบากที่สุด

ตั้งแต่ช่วงหลังปีใหม่มานี่งานเยอะขึ้นมากจริงๆครับ อันนี้หมายถึงทั้งงานที่ทำงาน มีงานที่ไม่จำเป็นต้องมาให้แก้ปัญหาอยู่เรื่อยๆ ต้องออกต่างจังหวัดบ่อยขึ้น เสาร์อาทิตย์บางทีไม่ได้พักต้องไปทำงานต่างจังหวัดบ้าง จนมาถึงเรื่องที่บ้านซึ่งบางทีก็มีธุระปู่แก่ให้จัดการมีสาระบ้าง ไม่มีสาระบ้าง(หนักไปทางไม่มีสาระ) ไปจัดการธุระให้ย่าปูบ้าง บางอาทิตย์มีซ้อม มีกิจกรรมของวง จนรู้สึกว่าเรามีแต่เวลาให้คนอื่น ไม่มีเวลาเป็นของตัวเองเลย เดินทางบ่อยก็พักผ่อนน้อยป่วยกระแซะกระเซาะ เริ่มเหนื่อยและท้อมาก

ตอนนั้นไม่ไหวจริงๆจนคิดว่าไม่ไหวแล้ว ตัดเรื่องงาน เรื่องวงคงไม่ได้ ต้องตัดเรื่องที่บ้านของปู่แก่ก่อน รักษาตัวเองให้หายจากไข้ วันหยุดนอนอย่างเดียวจริงๆ จนเริ่มดีขึ้น แล้วค่อยๆจัดการปัญหาทีละเรื่อง จนคลี่คลาย

Afteryou กันไป

แกงกะหรี่ ชาตินี้อย่าเจอกันอีก

ไม่ได้มากินร้านนี้ 2-3 ปีเพราะรู้สึกว่า
1.รสชาดธรรมดา แต่ราคาอย่างราชา 
2.น้ำเปล่า 20 บาท น้ำชาเขียว 40 บาทพี่จะแพงไปไหน ในขณะร้านอื่นน้ำเปล่า 10 บาท ชาเขียวเติมฟรีด้วยซ้ำ (_　_|||)
3.ไม่มีบริการอะไรเลยเสริฟ์เสร็จก็ไป ลูกค้าแทบจะบริการเองทุกอย่าง ดันคิดค่า service charges ด้วย กินคนเดียวล่อไปเกือบ 300 บาท (╯︵╰)
4.ติ่งบางคนบอกไม่ชอบเค้าก็ไม่ได้บังคับให้พี่กิน ถูกครับ !!! 

ผมเลยไม่ได้กินร้านพี่เค้าอีกเลย...

วันนี้โดนที่บ้านสั่งมาจ่ายค่าบัตรเครดิต city bank centralworld ไม่รู้จะกินอะไร ดันทะลึ่งอยากลองก็เข้าไปดู

สั่งแกงกะหรี่ทะเลมา เป็นปลาหมึก กุ้ง ระดับอนุบาล เรียกว่าเล็กจิ๋วประมาณเพิ่งเข้าเนิรสเซอรี่ ส่วนรสชาดดูจะถอยหลังลงคลองเรื่อยๆ น้ำแกงใสมาก และทีสำคัญมีกลิ่นคลอรีน ส่วนลายเซ็นเค้าในข้อ 1-4 จากด้านบนยังรักษามาตรฐานได้ดี !!!

กินแค่นี้เช็คบิลมา 248 !!!!

ร้านอาหารดีๆเมืองนอก บ้านเราเอามาปู้ยี้ปู้ยำเละเทะ ไม่ต้องบอกว่าอีกนานแค่ไหนที่ผมจะกินแกงกะหรี่ ...