วันพุธที่ 24 กันยายน พ.ศ. 2557

รถยนต์

มีพี่ที่ทำงานผมคนนึงแกรักรถแกมากและเป็นคนชอบตามกระแสตลอด แกมักจะถามผมบ่อยๆ(จนผมรำคาญ)ว่าอายุขนาดนี้ มีครอบครัวแล้ว มีรายได้ มีบ้าน ทำไมไม่ซื้อรถมาใช้ ทำไมไปไหนมาไหนต้องมาโหนรถเมล์-นั่งแท็กซี่......

ผมก็จะตอบแกทุกครั้งว่า บ้านผมก็เดินทางสะดวกรถเมล์มี เรือมี แล้วกำลังจะมีรถไฟฟ้า อีกอย่างบ้านผมอยู่ในซอยลึกรถเข้าไม่ได้ และต้องมีค่าใช้จ่ายอื่นๆตามมาอีก ทั้งค่าผ่อนรถ ค่าดูแล ค่าน้ำมัน ค่าประกันภัย ค่าที่จอดรถ ฯลฯ ไม่ใช่ว่าผมไม่เคยมีรถเมื่อก่อนมีอยู่คันนึงแต่รู้สึกว่ามันเป็นภาระฉิบหายเดี๋ยวนั่นพังอันนี้เสีย จะไปไหนก็ต้องมาหาที่จอดรถให้มัน ถ้ารถติดจะทิ้งมันไปก็ไม่ได้อีก เลยขายมันไปดีกว่า

ผมทำตัวตามฐานะกินเที่ยวใช้จ่ายตามรายได้ที่ได้มา อันไหนที่มันเกินตัวผมก็ไม่ทำ เมื่อก่อนเราไม่มีรถเรายังใช้ชีวิตอยู่ได้ ไม่เห็นจะต้องมาทำตัวเดือดร้อนทำไม ส่วนคนอื่นๆที่มีรถผมว่าแต่ละคนก็มีเหตุผลไม่เหมือนกันครับ

วันอังคารที่ 23 กันยายน พ.ศ. 2557

HBD หมูดำ

23 กันยายน 2557

 วันเสาร์พาที่บ้านประกอบด้วยอาผม 3 คน แม่ผม แฟน และลูกสาว รวม 7 ชีวิตไปกิน MK Suki ฉลองวันเกิดลูกสาวย้อนหลัง(หลายวัน) สังเกตว่าตลอดเวลาทุกคนมีสีหน้าที่เปื้อนไปด้วยรอยยิ้มและเสียงหัวเราะ...
ช่วง 2-3 เดือนที่ผ่านมาแม่ผมไม่สบายตามประสาคนแก่ เลยไม่ได้ออกจากบ้านไปไหนเลย วันนี้จึงเหมือนได้พาแม่ออกมาเปิดหูเปิดตาบ้าง ได้คุยกับพี่น้องๆจึงได้ยินแต่เสียงหัวเราะแม่ตลอดเวลา
อาหารไม่ได้หรูหราพิเศษอะไร ราคาอาหารแค่พันกว่าบาท แต่สิ่งที่ให้ผมวันนี้คือ ความสุขและรอยยิ้มของทุกคนในครอบครัว การหล่อหลอมรวมกันในวันนี้คือ ความรักของทุกคนในครอบครัวครับ.....สวัสดี