Potato Human มนุษย์ที่หลากหลายรสชาดแต่...ก็ธรรมดาเกินไป

8 มีนาคม 54...วันนี้มีความรู้สึกอยากได้ซีดีชุดใหม่ของโปเตโต้ ก่อนหน้าที่ชุดนี้จะออก อย่างที่เราๆอยากกัน คือ ทางวงได้มีการเปลี่ยนสมาชิกในวง(อีกแล้ว) คือ วิน มือกีตาร์ ด้วยเหตุผลลวงโลกคือ วินไปเรียนต่อที่Berklee School of Music ซึ่งถ้าใครติดตามเวปกีตาร์ไทยหรือคนวงในจะทราบว่า วินยังอยู่ที่เมืองไทยและยังขายกีตาร์ Paul Reed Smith กินอยู่เลย ซึ่งการเปลี่ยนสมาชิกคราวนี้น่าจะเหมือนเหตุผลเดิมๆคือ การเปลี่ยนแนวดนตรีของวง คนที่เป็นจุดอ่อน(อย่างบ๋อม , นุช ,โน๊ต)ต้องออกไป กรณีวินจริงๆถือว่าเป็นมือกีตาร์ที่รอบจัดคนนึง แต่วินก็เฉพาะทางมากไปหน่อย จนมาถึงจุดที่ฟองเบียร์ผู้ซึ่งเป็นทุกอย่างของวงต้องการเปลี่ยนแนวเพลง จึงจัดการอัปเปหิวินออกไปเป็นรายล่าสุด เราก็เฝ้ารอว่าโปเตโต้ชุดนี้จะมีอะไรใหม่ๆมาให้เราฟังกัน

ชุดใหม่ได้โอ่ง เอบีนอมอล ศิษย์นีโอเฮ้าส์(ศิษย์สำนักเดียวกัน)มาอัดและเล่นสดให้ มีหลายๆเพลงน่าผิดหวังมากเพราะให้แครชมาควบคุมการผลิต(ใครชอบแครชขอโทษด้วย แต่สำหรับผม มันแย่กว่าโปเตโต้เยอะ)

สังเกตนี่ครับ วีเร็คคอร์ด เป็นค่ายเพลงน้องใหม่ของแกรมมี่ ซึ่งเป็นค่ายของฟองเบียร์เอง หลังจากก่อนหน้านี้เป็นกลุ่มดนตรีที่ชื่อ IHereDee(ไอ้เหี้ยดี้ อ่านไม่ผิดครับ ไม่แปลกใจใช่มั๊ยที่ผมไม่ชอบค่ายนี้) นักร้องค่ายนี้ก็ ก้อง กรุณ เอ็ม อรรถพล(อันนี้ไปดูดเค้ามา) และทีมเบื้องหลังวงแครช(ไอ้นี่ก็ไปดูดเค้ามา) จะว่าไปตอนนี้ฟองเบียร์จัดว่าเป็นนักแต่งเพลงเนื้อหอมมาก ไม่ว่าใครในค่ายต่างอยากได้เพลงของหมอนี่ทั้งนั้น เป็นคนหนุ่มที่อายุ 30 ต้นๆก็มีค่ายเพลงของตัวเองภายใต้สังกัดค่ายเทปเบอร์ 1 ของไทยแล้ว แต่สำหรับผมเพลงของฟองเบียร์ก็เหมือนอะไรที่ลอยผ่านไป เหมือนเพลงจะสวยงาม แต่เป็นความสวยงามที่ฉาบฉวย ไม่อมตะ เหมือนเพลงของพี่ดี้ หรือคมคายให้แง่คิดเหมือนอย่างพี่กบ บิ๊กแอ๊ส เพลงของทั้งก้องและเอ็มจึงมียอดขายที่แรงเฉพาะช่วงต้น และร่วงหล่นในเวลาต่อมาอย่างรวดเร็ว 

ช่วงก่อนหน้านี้ ทางวงได้ปล่อยซิงเกิ้ลออกมาคือ เล่นลิ้น ซึ่งวินยังอัดกีตาร์อยู่(ที่ห้องอัดของป๋าโดม ปรณ์) เราได้เห็นริฟกีตาร์มันส์กลับมาอีกครั้ง แต่หลังจากที่ผมซื้อซีดีชุดนี้และฟังจนจบก็มีความรู้สึกว่า ถึงเวลาอวสานของวงแล้ว ขอแยกประเด็นเป็นดังนี้

เนื้อเพลงโดยรวม...บางเพลงเนื้อหาคมมาก อย่างเพลงเธอยัง...เอาไป 10 เต็ม แต่บางเพลงพยายามเอาภาษาวัยรุ่นมาใส่แต่กับโปเตโต้มันเกินวัยที่จะทำแบบนั้นแล้วอย่างเพลง รัก...จัดให้ หรืออุปสรรคก่อให้รักบังเกิด(เพลงแนวๆนี้น่าเป็นพวกกะลา หรือไอน้ำมากกว่า) อันนี้ไม่ผ่าน

ดนตรี...บอกได้ว่าสะเปะสะปะสุดๆ มีตั้งแต่ฟั๊งค์เมทัล อย่างเล่นลิ้น ไปจนถึงเพลงอะคูสติกที่ไม่มีอะไรเลย ยังงงๆว่าโผล่มาได้ไงอย่างฉันคิดถึงเธอ หรือเพลงที่ฟังไม่รู้เรื่องอย่างไม่รู้จะอธิบายยังไง หลายๆเพลงป๊อปจ๋ายังกะฟังพีซเมคเกอร์ เอ็ม อรรถพล

กีตาร์หลายคนอัดแล้วเหมือนมาตรฐานต่างกันมาก บางเพลงกีตาร์ดุดันอย่างเล่นลิ้น(วินอัด) Riff สนุกๆบางเพลงที่พยายามจะสร้างให้เหมือนเพลงเก่าๆแต่ก็ได้แค่กลิ่นเท่านั้น อย่างเพลงฮิวแมน ง่ายๆ และ อาย หลายๆเพลงพยายามสร้างความใหม่ด้วยการปั่นหรือการเล่นเร็วๆแต่ก็ถือว่ายังทำได้ไม่ดีทั้งการเลือกวลีหรือ Phasing ฟังดูยุ่งๆวุ่นวายจะออกนีโอคลาสสิค แต่โน๊ตมันพันๆฟังไม่รื่นหูเลย, การเซ็ทอัพเสียงกีตาร์เสียงดูขาดพลัง ไม่พุ่งทะลุทะลวงเหมือนโปเตโต้ชุดก่อนๆ เพลงอะคูสติกก็ฟังเหมือนงานแครช คือพวกขี้เมาร้องเพลง

เบสหลายคนอัดเหมือนกัน มาตรฐานต่างกันมาก เพลงที่ป๊อก ซีลอัด ไลน์เบสสวยมาก แต่หลายๆเพลงBass ก๊องแก๊งมากๆ

กลอง จริงๆแล้วมือกลองวงนี้ตีดีมาก แต่เพลงชุดนี้พยายามลดบทบาทให้น้อย ให้ตีแบบเรียบๆแต่กลายเป็นว่าเป็นการจำกัดความสามารถไป เหมือนจะตีแบบขอไปทีให้จบๆเพลง

นักร้อง เด่นชัดคือ เสียงดร็อปไปมาก แม้จะเปลี่ยนแนวมาป็อปแล้ว ดนตรีเบาลงแต่เหมือนเสียงตกลงมาก

สรุปดนตรีและเนื้อเพลงสอบไม่ผ่าน ประมาณการณ์ได้ว่าคงแรงแค่เดือนแรกที่วางแผง ที่เหลือไม่น่ารอด

สิ่งหนึ่งที่ฟองเบียร์ขาดก็คือ ทีมสนับสนุนดนตรีที่ดี ทีมแมงโก้ซึ่ผลิตงานคุณภาพอย่างบิ๊กแอส บอดี้แสลม มีนักแต่งเพลงดีๆอย่างพี่กบ พี่ต่อ เหนือวงศ์ พี่โป มีนักดนตรีสนับสุนที่ดีอย่าง พี่อ๊อฟ ฟี่โอมที่มีรางวัลจากเวทีประกวดการันตีมากมาย อีกสิ่งหนึ่งที่สำคัญคือ เพลงทีดีต้องหลากหลาย เพลงของค่ายวีเร็คคอร์ดบอกตรงๆว่าออกมากี่ตัว เหมือนกันหมด ชนิดที่ว่าเอาใครมาร้องก็ได้ กลายเป็นว่าตลาดเพลงแคบมาก เมื่อเทียบกับคนอื่นๆ

ปกด้านในเปิดมาเป็นแบบนี้



มีปกซ้อนอีกที แพ็คเก็ตดูดี

สรุป ใครชอบเอ็ม อรรถพล พีชเมคเกอร์ก็จัดไป แต่ใครที่เป็นแฟนโปเตโต้ให้ไปหายาพารามากินซักกระปุกก่อนฟังชุดนี้ จะได้ไม่ช็อคซีเนม่าแบบผม