Saboten & Hachiban

4 กรกฎาคม 2557

วันนี้มา CTW เพราะอยากมาดูอะไรหลายๆอย่าง มื้อกลางวันนี้เลยมาฝากท้องที่ร้านซาโบเต็น ซึ่งขึ้นชื่อเรื่องข้าวหมูทอด และแน่นอนมาช่วงต้นเดือนคนเยอะแน่ๆ รอคิวกันจนเบื่อไปเลย

พอเข้ามาในร้านสั่งอาหารเกิดมุขตันไม่รู้จะสั่งอะไรเพราะมาทีไรสั่งแต่ชุดหมูสันนอกขนาดกลาง เลยเปลี่ยนไปลองแกงกะหรี่หมูทอด เพราะวัดกับ COCO ที่กินวันก่อนกันไปเลย สรุปได้ดังนี้

 COCO
1.น้ำแกงกะหรี่เอาไป 10 คะแนนเต็ม เพราะรสชาดเข้มข้นกว่า ,หอมกว่า , มีให้เลือกระดับความเผ็ดด้วย
2.หมูทอด เอาไป 0 คะแนน มันคือหมูทอดที่ทอดแล้วเย็นชืดเอาไปอุ่นไมโครเวฟ (ถ้าคนกินของเวฟบ่อยๆจะแยกออกครับว่าอันไหนทอดใหม่ อันไหนอุ่นเอา) ถือว่าเอาเปรียบลูกค้ามาก
3.ข้าว ผมไม่ได้ลิ้นทองขนาดนั้นแยกไม่ออกครับ เอาเป็นว่าให้ 8 ละกัน แฮะๆๆ
4.เครื่องเคียง มีแค่ผักดองสีแดงๆ(ไม่แน่ใจว่าคือไชเท้าดองหรือเปล่านะครับ) ที่เหลือไม่มีให้ 6 คะแนน
5.สลัดผัก เคยเขียนไปแล้วว่าเห่ยและชุ่ย ให้ 4 คะแนน
6.น้ำดื่ม ขายเครื่องดื่มอย่างเดียวไม่มีรีฟิลแถมแพง ให้ 4 คะแนน
7.การบริการและเซอร์วิสชาร์ท การบริการมันไม่มีอะไรเลยเสิรฟ์อาหารก็หมดหน้าที่แล้ว น้ำก็ไม่มีรีฟิล ยังมีหน้ามาคิดเซอร์วิสชาร์ทอีก เสื่อมได้อีกเอาไป 0 คะแนน
รวม 28 คะแนน เต็ม 70

SABOTEN
1.น้ำแกงกะหรี่เอาไป 7 คะแนน ไม่ใช่ว่าไม่ดีแต่ COCOรสชาดเข้มข้นกว่า ถูกปากกว่าครับ
2.หมูทอด เอาไป 10 คะแนน มาร้านหมูทอดฉะนั้นไม่แปลกที่ของเค้าจะทำได้ดีมากๆ
3.ข้าว แยกไม่ออกครับ เอาเป็นว่าให้ 8 ละกัน แฮะๆๆ
4.เครื่องเคียง มีกะหล่ำปลีสดกรอบที่ซอยมาบางเฉียบ รวมถึงซุปและแตงกวาดองที่เติมไม่อั้น เอาไป 10 คะแนน
5.สลัดผัก รวมกับข้อ 4 แล้วครับ รวมถึงมีไอติมชาเขียวในเซ็ทด้วย 10 คะแนน
6.น้ำดื่ม บริการฟรีและเติมได้ตลอด 10 คะแนน
7.การบริการและเซอร์วิสชาร์ท วันที่ไปเป็นช่วงต้นเดือนคนเยอะใช้ได้ อาจมีติดขัดบ้างแต่ถือว่ารับได้ครับ ไม่มีหน้างออารมณ์บูดใส่ลูกค้า น้ำหมด ผักหมด ข้าวหมด เติมได้ตลอด 10 คะแนน
รวม 65 คะแนนเต็ม 70

13 กรกฎาคม 2557

ฮะจิบังเป็นร้านอาหารสัญชาติญี่ปุ่นอีกเจ้าหนึ่งที่บินข้ามน้ำมาเปิดที่บ้านเราหลายปีและมีสาขาเยอะแยะไปหมด ถ้าพูดถึงร้านราเม็งก่อนหน้านี้บ้านเราผูกปิ่นโตที่ร้านโออิชิราเม็งเรื่อยมา จนถึงเมื่อปีก่อนที่ร้านปรับราคาอาหารจากเดิมเมนูละ 70-90 บาท เป็นเมนูละ 120-150 บาทและการบริการที่แย่ลง เราจึงต้องมองหาร้านราเม็งใหม่แทน

เจ้าหมูดำดูจะชอบฮะจิบังเป็นพิเศษ ด้วยราคาที่พอคบได้ (80 บาท) รสชาดมาตรฐานและร้านสะอาด มีระเบียบดี 

ผมกินมา 2-3 ครั้งรู้สึกว่าเมนูขึ้นชื่อเค้าคงเป็น โซบะเย็นกับ ราเม็งหน้าไก่เทริยากิ รสชาดสุภาพไม่จัด แต่ก็ไม่ได้จืดชืด บ้านเราคงฝากท้องไปอีกนานครับ

Crocs fair 2014

3 กรกฎาคม 57

ที่เมืองทองมีงานลดราคาของห้างเดอะมอลล์ แรกๆไม่รู้ว่าจะมีอะไรลดบ้าง พอไปเดินเข้าจริงก็สะดุดกับบู้ทเครื่องสำอางค์มีน้ำหอมขายด้วย ผมเดินวนอยู่หลายรอบ ในบู้ทนั้นไม่มีผู้ชายเลย(แฮะๆๆๆ) คิดๆไม่อยากเสียเวลาก็ตัดสินใจเข้าไปสอบถาม เห็นราคาแล้วก็ไม่รีรอจัดมา 2 ขวด

วันรุ่งขึ้น ลาพักร้อนพอดี เห็นมีข่าวรองเท้ายี่ห้อนึงลดราคาไม่รีรอรีบไปสำรวจทันที

งานจัดขึ้นที่ศูนย์ประชุมแห่งชาติสิริกิต์ แบ่งรอบขายทุกชม. คนจะซื้อต้องต่อคิวครับ ผมไปถึงบ่าย 3 ตรงต้องรอชม.นึงเต็มๆ 

เรื่องของพอจะทำใจได้บ้างว่าคงไม่น่าจะมีอะไรน่าสนใจ เพราะ crocs Thailand ไม่เคยทำการตลาดลดราคาจริงจังๆเลย

ไปถึงก็เป็นอย่างที่คิด รองเท้าผู้ชายมีแต่บู้ทแบบในรูป กับรองเท้าแตะ ของผู้หญิงดีที่มีให้เลือกเยอะหน่อย ส่วนเด็กก็มีแต่เบอร์เล็กๆ สรุปว่าเสียเที่ยวอีกแล้ว

อาทิตย์ละ 100

วันนี้หยิบสลิปรายการบัตรเครดิตที่ใช้จ่ายในรอบ 2 อาทิตย์มาดู....

ค่ากางเกงยีนส์ตัวใหม่ Uniqlo , ค่ารองเท้าผ้าใบ Crocs ที่ซื้อวันเสาร์ , แล้วทุกครั้งที่ออกจากบ้านกินข้าวตัองรูดบัตรกินร้านดีๆตลอด มารู้ตัวอีกทีสลิปบัตรเครดิตเต็มกระเป๋าเลย

ถ้าเราเปลี่ยนการใช้ชีวิตใหม่ อยู่กับบ้านเยอะขึ้น ถ้าจำเป็นต้องไปธุระข้างนอกก็กินมันจากบ้านนี่ล่ะ หรือถ้าจะมีมื้อพิเศษก็เดือนละครั้ง

เพิ่มการออมเงินเป็นฝากอาทิตย์ละ 100-500 จะบัญชีไหนก็เถอะ ถือเป็นการสร้างนิสัยการออมที่ดี เพราะเราไม่รู้ว่าวันข้างหน้าจะเกิดอะไรขึ้น

เวปไซด์สมัครงาน

ปัจจุบันช่องทางการหางานใหม่ , การหารายได้ก็มีหลายช่องทาง หลากหลายรูปแบบ เวปไซด์สมัครงานต่างๆก็เป็นตัวอย่างหนึ่ง ผมเองก็เคยใช้บริการบ่อยๆในการหางานใหม่ๆทำ

และเวปไซด์สมัครงานนี่ล่ะที่เป็นสิ่งบ่งชี้อย่างหนึ่ง ถ้าวันใดเราเข้าไปค้นหาอะไรบางอย่างในเวปไซด์สมัครงาน เมื่อนั้นย่อมหมายความว่าคุณไม่มีความสุขในงานที่ทำในปัจจุบัน...

อดีต ปัจจุบัน เพื่อน คนรู้จัก คนไม่รู้จัก

ที่ทำงานมีคนๆนึง(ขอใช้คำว่าคนๆนึงนะครับ) ผมจำได้ว่าคนๆนี้เคยเรียน ณ สถาบันการศึกษาแห่งหนึ่งที่เดียวกับผม

ในตอนนั้นเค้าเรียนคนละห้องกับผม ผมเคยทักและเคยคุยกับเค้าหลายๆครั้ง เพราะเด็กๆรุ่นนั้นแทบจะรู้จักกันหมด

กาลเวลาผ่านไป เมื่อต้นปีที่แล้ว ผมมาเจอกับเค้า ณ อาคารที่ผมทำงานอยู่ ผมยกมือจะทักทายเค้าเสมือนเพื่อนเก่าไม่ได้เจอกันนาน แต่.............เค้าเดินผ่านผมไปเหมือนคนไม่รู้จักกัน ไม่เป็นไร.........เค้าคงรีบๆ

ครั้งต่อมา เดินสวนกันผมมองหน้าเค้าและยิ้มให้คิดว่า เวลาที่ผ่านไปเค้าน่าจะจำผมได้ แต่เค้าทำเมินเฉยเสมือนไม่รู้จักกัน และผมได้เจอเค้าอีกหลายๆครั้งในที่ทำงานและตลาดแถวบ้าน แต่ก็เหมือนเดิมทุกครั้ง  เพื่อความมั่นใจว่าเราทักคนไม่ผิด ผมกลับไปดูหนังสือรุ่นก็ชัดเจนว่า ไอ้หมอนี่ล่ะคนเดียวกันเราทักไม่ผิดตัวแน่นอน

เคยเอาเรื่องนี้ปรึกษาภรรยา ได้คำแนะนำว่าจะไปคิดมากอะไรก็แค่คนๆนึว ถ้าเค้าไม่อยากคุยไม่อยากทักทายก็ไม่เห็นต้องสนใจอะไร เพื่อนๆก็มีเต็มไปหมด แค่คนๆนึงหายไปจากชีวิตจะมีผลอะไร

เหตุการณ์นี้ไม่ได้ใหญ่โตขนาดทำให้ผมวิตกหรือกินไม่ได้นอนไม่หลับอะไร แค่เป็นเรื่องแปลกใจนิดๆที่คนเคยคุย เคยรู้จักกัน เวลาผ่านไปเค้าจะจำผมไม่ได้ แต่ก็ไม่ได้อะไรมากมายครับ

อดีต อดูต กิน งานแต่ง ร้านกีตาร์

สวัสดีชาวโลก เงียบหายไปนาน

วันก่อนเพื่อนเก่าสมัยชมรมดนตรีสากลส่งรูปเก่าๆมาให้ดู ตอนไปรับน้องปี 1 ที่สวนสน จ.ประจวบฯ ทำให้ความหลังเก่าๆมันพรั่งพรูมา เห็นรูปตัวเองตอนเด็กๆแล้วก็ตลอดดีแฮะ

รูปนี้ตอนไปประกวดดนตรีโค้กมิวสิคอวอด์ ปี 2538 ที่เดอมอลล์ บางกะปิ รอบรองชนะเลิศ ตอนนั้นไม่รู้แบกคีย์บอร์ดตัวเท่าช้างได้ยังไง เป็นอีกหนึ่งความทรงจำที่ดีครับ :-)

ตัดภาพมาปี 2557 ไปงานแต่งเพื่อนบอลวันก่อนทีี่ตึกช้าง ไปเกือบไม่ทันเพราะโดนมอไซด์วินหน้า BTS หมอชิิตโก่งราคา กับเพื่อนๆที่มหาลัยหลายๆคนไม่ได้เจอกันเลย ยินดีกับเพื่อนบอลด้วยนะครับ

29 มิย.57

วันอาทิตย์กินโยชิโนยะ ช่วงเดือน-สองเดือนที่ผ่านมาบ้านเรากินข้าวกลางวันกันไม่กี่ร้าน ไม่ชาบูชิก็แมคฯ ไม่แมคก็โยชิโนยะ ไม่โยชิโนยะก็โออิชิราเม็ง วนๆกันอยู่แค่นี้ มาวันนี้กินโยชิโนยะเหมือนเดิม แต่เปลี่ยนเมนูใหม่ ลองสั่งข้าวหน้าไก่คาราเกะรสเผ็ดมากินบ้าง รู้สึกได้ถึงความแปลกใหม่ ใหม่ที่ว่าคือ ปกติที่ร้านถ้าใครสั่งเป็นเซ็ท A จะมีไก่คาราเกะมาให้ด้วย แห้งๆ จืดๆ กินพอกันตายไป แต่นี่มีรสชาดเผ็ด หวานด้วย ใช้ได้ๆ

1 กค.57

หยุดครึ่งปีธนาคาร คิดตั้งแต่เช้าว่าไปไหนดีหว่า??? นั่งชาร์ทแบตมือถือที่บ้านจนถึง 11.40 น.เพิ่งได้ 60% ถ้าให้ได้ครบ 100%นี่สงสัยคง 4 โมงเย็นพอดี ตัดสินใจออกจากบ้านเถอะ(วะ) ทั้งๆที่ไม่รู้จะไปไหนดี

รถเมล์สาย 40 คันเล็กมานั่งไปสุดสายที่หัวลำโพงก่อนแล้วค่อยคิดแล้วกัน มาถึงหัวลำโพงถนนโล่ง ไม่มีวี่แววของรถเมล์ที่จะไปไหนเลย เดินเลี้ยวไปขึ้นรถไฟใต้ดินดีกว่า

ลงไปสถานีรถไฟใต้ดิน แว่ปแรกที่คิดคือ เซ็นทรัลพระราม 9 แต่...........มันต้องลงสถานีไหนหว่า ด้วยความที่กลัวแบตหมดเลยมโนว่ามันน่าจะอยู่สถานีศูนย์วัฒนธรรมฯเพราะเวลากลับจากร้าน Sweetsound แท็กซี่ชอบมาสถานีนี้ ก็โอเค.....ตามนั้น

ออกจากรถไฟ พยายามหาป้ายบอกทางไปเซ็นทรัล แต่ดันเจอป้ายบอกทางไปเอสพลานาด น่านนนนน....จำผิดอีกกรู เอสพลานาดก็ได้ฟะ !!!

เดินหาร้านอาหารเพื่อกินมื้อกลางวันอยู่พักใหญ่ พบร้านแปลกใหม่ๆหลายร้านรวมถึงร้านSUKIYA ร้านคัตสึด้งชื่อดัง แต่ที่นี่ดูเงียบเหงาชอบกล

มีเงินติดตัว 15 บาทต้องขึ้นไปกดเงินที่ธนาคารก่อน โชคดีปนโชคร้าย ธนาครกสิกรเปิดไปกดเงินแต่ดันมีแต่แบงค์ 100 กด 3,000 บาทเลยมีแบงค์ 100 มา 30 ใบหนาโคตรๆ

สุดท้าย ไม่อยากคิดไรมากกินโคโคมันละกัน มีโปรชุด 200 บาทอยู่ เริ่มที่สลัดมาวันนี้พอใช้ได้ น้ำสลัดเป็นครีมผสมงาแบบญี่ปุ่น ไม่ได้เปรี้ยวปรี๊ดแบบตะก่อน

ตอนเข้ามาในร้านความคิดแรกคือ อยากกินข้าวแกงกะหรี่ผัก แต่กลัวจะไม่อยู่ท้อง เลยเอาหมูทอดละกัน เลือกเผ็ดระดับ 3(ปกติกินเผ็ดระดับ 2) เรียกเหงื่อและความอยากอาหารได้ดีเลยล่ะ อร่อยๆๆๆๆๆๆ

ขนมหวานเป็นเจลาตินกาแฟในนม ใช้ได้ครับ ไม่ขี้เหร่เลย

ตอนเช็คบิลเซ็งนิดๆ ไหนบอก 200 บาท มันไม่รวมเซอร์วิสชาร์ทกะแวท ทำให้เสียความรู้สึกเลย อย่างน้อยตอนโฆษณาคุณน่าจะบอกหน่อยว่าราคานี้ไม่รวมนั่นนี่นะ แถมบริการก็ไม่มีอะไรไม่น่าคิดด้วยซ้ำ

กินข้าวเสร็จไม่ต้องคิดเลย นั่งแท็กซี่มาร้าน SWEETSOUND ทันที อยากจะลองนั่นถามนี่หลายๆอย่าง มานั่งคุยกับพี่พลหลายๆเรื่องพักใหญ่ครับ เหมือนคนคุ้นเคยกันมานาน

6 โมงเย็นออกจากร้านนั่งแท็กซี่มาที่เซ็นทรัล พระราม 9 ซื้อเตารีดใหม่ให้แม่ นั่งรถไฟใต้ดินมาลงหัวลำโพง เป็นอันจบพิธีวันนี้...