ที่ทำงานมีคนๆนึง(ขอใช้คำว่าคนๆนึงนะครับ) ผมจำได้ว่าคนๆนี้เคยเรียน ณ
สถาบันการศึกษาแห่งหนึ่งที่เดียวกับผม
ในตอนนั้นเค้าเรียนคนละห้องกับผม ผมเคยทักและเคยคุยกับเค้าหลายๆครั้ง
เพราะเด็กๆรุ่นนั้นแทบจะรู้จักกันหมด
กาลเวลาผ่านไป เมื่อต้นปีที่แล้ว ผมมาเจอกับเค้า ณ อาคารที่ผมทำงานอยู่
ผมยกมือจะทักทายเค้าเสมือนเพื่อนเก่าไม่ได้เจอกันนาน
แต่.............เค้าเดินผ่านผมไปเหมือนคนไม่รู้จักกัน ไม่เป็นไร.........เค้าคงรีบๆ
ครั้งต่อมา เดินสวนกันผมมองหน้าเค้าและยิ้มให้คิดว่า
เวลาที่ผ่านไปเค้าน่าจะจำผมได้ แต่เค้าทำเมินเฉยเสมือนไม่รู้จักกัน
และผมได้เจอเค้าอีกหลายๆครั้งในที่ทำงานและตลาดแถวบ้าน
แต่ก็เหมือนเดิมทุกครั้ง เพื่อความมั่นใจว่าเราทักคนไม่ผิด
ผมกลับไปดูหนังสือรุ่นก็ชัดเจนว่า ไอ้หมอนี่ล่ะคนเดียวกันเราทักไม่ผิดตัวแน่นอน
เคยเอาเรื่องนี้ปรึกษาภรรยา ได้คำแนะนำว่าจะไปคิดมากอะไรก็แค่คนๆนึว
ถ้าเค้าไม่อยากคุยไม่อยากทักทายก็ไม่เห็นต้องสนใจอะไร เพื่อนๆก็มีเต็มไปหมด
แค่คนๆนึงหายไปจากชีวิตจะมีผลอะไร
เหตุการณ์นี้ไม่ได้ใหญ่โตขนาดทำให้ผมวิตกหรือกินไม่ได้นอนไม่หลับอะไร
แค่เป็นเรื่องแปลกใจนิดๆที่คนเคยคุย เคยรู้จักกัน เวลาผ่านไปเค้าจะจำผมไม่ได้
แต่ก็ไม่ได้อะไรมากมายครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น