 |
ส่งท้ายปี 2555 ด้วยกีตาร์สุดโหด......
ย้อนไปสมัยที่เล่นกีตาร์ใหม่ๆ ปี 2542 ช่วงเรียนปี 4 ใกล้จบจากที่ไอ้เอกเำพื่อนในคณะผมเอากีตาร์ไฟฟ้าVensonมาขายให้ 1,500 ทั้งที่ผมเล่นกีตาร์ไม่เป็น เล่นมาหลายเดือนจนรู้สึกว่ากรูต้องหากีตาร์ที่มันดีกว่านี้หน่อย จึงกลายมาเป็น Fender Statocaster Floydrose Japan มือสองตัวในรูปผ่านการโมด์มาทุกรูปแบบ ทั้งทำสีใหม่ เปลี่ยนฟิงเกอร์บอร์ด ปิคอัพ 3 ตัว คันโยก ฯลฯ จนได้มาจับ American Standard มือสองตัวนึงก็รู้สึกว่าเราน่าจะเหมาะกับกีตาร์แบบนี้มากกว่า จึงเป็นที่มาของ Fender American Series ตัวขวามือในรูป มีบางช่วงที่ผมเป๋ๆไปบ้างแอบสอยกีตาร์ทรงอื่นมาเล่นอย่าง Godin LGX ตัวกลางแต่สุดท้ายก็อยู่ด้วยกันไม่นาน
|
 | ||
ตัวนี้ซื้อมาปี 2004 ตั้งใจไว้ว่าเราจะคงเอกลักษณ์เดิมๆของกีตาร์ให้ได้มากที่สุดเพื่อความเป็น Fender ช่วง 3 ปีแรกแม้จะมีกระแสการเปลี่ยนคาปาซิเตอร์มั่ง เดินสายเงินมั่ง แต่ผมยังคงแน่วแน่อยู่ จนวันนึงได้อ่านคอมเม้นต์นึงในกีตาร์ไทยเรื่องPICKUP SUHR ก็มีความคิดเปลี่ยนไปคือ เนื้อเสียงเต็มขึ้น อิ่มขึ้น ก็เปลี่ยนแล้วพอใจมากๆครับ
|
 |
| แรกสุดเลยผมได้ปรึกษาอาจารย์ปอกับน้องนัทอยู่หลายรอบเหมือนกัน ว่าจะต่อยมวยข้ามรุ่นไปเล่น MASTERBUILTคือกะว่าซื้อครั้งเดียวจบไปเลย แต่ด้วยความที่มันลงทุนค่อนข้างสูงเลยได้แต่แอบด้องๆมองๆอย่างเดียว จนมาสะดุดกับกีตาร์ตัวในรูปรวมถึง FENDER MASTERBUILT ERIC JOHNSON เข้าด้วยสเปคอะไรหลายๆอย่างคิดว่า....ตัวนี้ล่ะที่เราต้องการ |
 | ||
| จนปลายปี 2555 มีพี่ที่นับถือคนนึงคือ พี่หมอเอ แกส่งซิกมาบอกว่าพี่จะขายกีตาร์ที่มีอยู่สนใจมั้ย? ผมไม่ปฏิเสธทันทีเพราะพี่เอเป็นคนรักกีตาร์คนนึงและกีตาร์ทุกตัวของแกถือเป็นตำนานจริงๆ ขอบคุณพี่เอที่ส่งนังขาวมาให้ผมดูแลครับ สัญญาว่าจะดูแลเป็นอย่างดีแน่นอน :D พี่เอบอกว่า.....เจ้าขาวเป็นตัวที่แกรักมากตัวนึง ด้วยความพิเศษหลายๆอย่างของมัน เรามาดูสเปคกันก่อนครับ * 2012 Fender Custom shop Re57 Heavy Relic White * Blond with Abby PUs * Swamp Ash Body  รุ่นนี้ปรับ Spec จากปี 2009-10 คือ Radius เป็น 9.5
|
 |
| โปรดสังเกตการRELIC , การCrackของเค้าครับ คอเค้าใช้วิธีการย้อมเป็นสีเหลืองทองๆแบบกีตาร์เก่าๆแล้วรอยที่แล็คเกอร์ลอกตามเฟรตถ้าเอานิ้ววางทาบจะเหมือนว่าเป็นรอยที่ผ่านการดันสายจากการเล่นมาเป็นเวลานานๆ ซึ่งรอยถลอกแบบนี้ตั้งใจและมีที่มาแน่นอนครับ :) |
 |
| ดูที่หลังคอแล้วแทบร้องกรี๊ดครับ สังเกตุว่าคอนี่เค้าขัดแล็คเกอร์ออกมาแทบจะเหี้ยนเลย เป็นฟิลดิบๆ ซึ่งถ้าคนที่ชอบก็จะชอบไปเลย ถ้าเกลียดก็เกลียดไำป พอดีผมชอบกีตาร์ถลอกๆแบบ RORY เลยแฮปปี้มากๆ :D |
 |
| การทำสีก็แบบไนโตรเซลูโลสแบบกีตาร์เก่าทุกประการ ส่วนกีตาร์รุ่นใหม่ๆจะทำสีแบบโพลียูริเทน ถามว่าต่างกันยังไง? ไนโตรเซลูโลสเป็นการเคลือบสีแบบเก่าลักษณะเม็ดสีจะแตกกระจายไม่เกาะหนาแน่น ดูแลรักษายากไม่ทนต่อสารเคมีแต่เสียงที่ได้จะเปิดกว่าและให้เสียงออกแหลมกว่า ส่วนโพลียูริเทนเม็ดสีเกาะแน่นแต่ด้วยความที่เม็ดสีหนาแน่น ย่าน low จึงทำได้ดีกว่า ดังนั้นไนโตรเซลูโลสจึงเหมาะกับกีต้าร์ที่ต้องการความวินเทจมากๆ หรือหากต้องการกีต้าร์ที่ลุดดูเก่าหรือรีลิค จะเหมาะที่สุด |
 |
รอยCRACKสวยๆครับ เยินสะใจดีแท้ จากที่ลองๆนั่งเล่นดูเสียงค่อนข้างคม พุ่งดี ออกแนวเก่าๆวินเท็จหน่อยๆครับ
ถามว่าเล่นได้ดีในสไตล์ไหน? กีตาร์แบบนี้ผมว่าลุยได้ 101 เจ็ดย่านน้ำครับ แต่ด้วยความที่ผมมีGIBSONด้วยตัวนึง ขอตอบแบบไม่โกหกว่า แนว HEAVYคงจะไม่เหมาะกับเจ้าขาวแน่นอน เพราะพอซัดเสียงแตกโหดๆหน่อยจะออกแนวไฮโซเมายาดอง คือเสียงออกคมๆไม่ค่อยอึ้บเท่าไหร่ แต่จะกลัวอะไรอยากเฮฟวี่เราก็ซัดGIBSONดิ่.............แฮะๆๆๆๆ
|
 |
| รูปสวยๆนี่ฝีมือพี่หมอเอครับ แรกๆกะว่าจะถ่ายรูปใหม่หมด แต่ดูจากรูปเก่าแล้วด้วยลำพังฝีมือผมเองคงจะดึงศักยภาพได้ไม่ดีเท่าไหร่ คิดว่าของเดิมเค้าก็ถ่ายได้ดีอยู่แล้ว เลยขอเอารูปเก่ามาลงดีกว่า ขอบคุณพี่หมอเอมา ณ ที่นี่ด้วยครับ |
 |
| ถามว่าตัวนี้จบมั้ย? สำหรับผมคงตอบไม่ได้นะครับ 555 แต่พอใจมากๆ ณ จุดนี้ ยังไม่กล้าออกปากว่าจะเป็นตัวสุดท้าย เพราะถ้าถึงเวลาเจอตัวที่ใช่และเงินพร้อมก็ไม่แน่เหมือนกัน 555 สวัสดีครับ :D |
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น