 |
| 12.00 นั่งรถไฟมามี accident ตอนขามาคือ รถไฟขบวนแรกแน่นมาก ไม่มีใครกล้าแทรกตัวเข้าไป แต่อ่ำแข็งแรงสุดเลยเข้าไปก่อน และประตูปิดพอดี ทำให้คลาดกัน เราเลยต้องรอขบวนถัดไป เมื่อรถไฟมาก็สังเกตสถานีหน้า และอ่ำก็ยืนรอพอดี ช่วงระหว่างที่ต่อสายรถไฟนี่เดินต่อรถไฟกันจนหน้ามืด มาถึงพระราชวังแวร์ซายสมใจ |
 |
ปู่แก่บอกเคยมาแล้วไม่ขอเดินไปเพราะไกลมาก
ส่วนย่าปูบอกเคยมาหลายรอบแล้ว สรุปได้แบบนี้เลยต้องหาที่นั่งพักให้ มองฝั่งตรงข้ามมีร้านแมคโดนัล
เราก็ข้ามถนนเข้าไปสำรวจกัน ร้านใหญ่โต คนเยอะมากครับ
ทัวร์จีนมาลงที่นี่หนีไม่พ้นจริงๆ อิอิ ต้องหาโอกาสช่วงชิงเก้าอี้อยู่พัก
ปัญหาต่อมาปู่แก่จะเข้าห้องน้ำ ปรากฎว่าห้องน้ำเค้าต้องใส่รหัส ก็คลำกันพักนึง
จนย่าปูหาเก้าอี้ได้ เราจึงหมดห่วงไป ย่าปูกับปู่แก่เฝ้าเก้าอี้ต่อไป
|
 |
เราเดินตามทางมา เห็นคนเยอะๆที่ไหนก็น่าจะทางไปพระราชวังนั่นล่ะ ระหว่างทางก็เก็บรูปไปตลอดทาง
เค้าก็มีร้านขายของรายทาง เราก็เข้านั่นออกนี่ เจอหลายร้านคนขาย+เจ้าของเป็นแขก
ผมก็ไม่กล้าที่จะอุดหนุน ด้วยความที่เคยได้ยินกิตติศัพท์มาบ้าง
และเราก็เจอเสื้อทีมบอล Paris Saint-Germain อีกและก็ไม่มีโลโก้
Adidas เหมือนกัน เลยเป็นที่แน่ใจว่า
ที่นี่เค้าคงไม่เคร่งเรื่องลิขสิทธิ์แหงๆ ของปลอมเกลื่อนเลย
ระหว่างทางก็มีทหารถือปืนกลเดินลาดตระเวนก็ยังสงสัยว่ามีอะไรหรือเปล่า?
|
 |
ไม่นานก็ถึงพระราชวังแวร์ซายครับ คนมหาศาลมาก
พระราชวังสวยงามใหญ่โตหรูหราจริงๆ เค้ามีประตูรั้ว 2 ชั้น
ชั้นแรกเข้าไปเหมือนรั้วบ้านทั่วไป เข้าไปได้
พอผ่านไปก็จะมีประตูอีกชั้นเพื่อเข้าสู่พระราชวังซึ่งต้องซื้อบัตรเข้าชม มองไปที่คนที่ต่อคิวเยอะมาก
เป็นคนจีน 90% คน ซึ่งคนที่ยืนรอน่าจะร่วมๆหลายพันคนเลยทีเดียว
เราคิดว่าถ้าไปต่อคิวเข้ากับเค้าวันนี้คงไม่ได้เข้าแน่ๆ
ถ่ายรูปอะไรเสร็จก็วนกลับดีกว่า
|
 |
ข้ามถนนเดินย้อนกลับทางเก่า อาต้อยได้ถุงผ้าไปใบนึง
ส่วนเป้ร้องจะกินไอติม เห็นราคาแล้วซื้อไม่ลง บอกอย่ากินเลยลูก
ย้อนไปหาย่าปูที่ร้านแมค เราก็เริ่มหิวบ้างไปสั่งอาหารกันครับ
ไปยืมดูเค้าพักก็สังเกตว่าเค้าจะมีจอทีวีหลายอัน เวลาสั่งคือ
ไปกดดูเมนูที่จอแล้วก็เลือกภาษา สั่งอาหาร เรียบร้อยแล้ว เราก็กดใบออเดอร์มา
แล้วไปยื่นกับพนักงานเพื่อจ่ายเงิน จึงค่อยไปรอาหารอีกที สั่งเฟร้นฟรายมาง่ายสุด
พอรองท้องได้สำหรับ 3 คนพ่อแม่ลูก ส่วนย่าปูกินกาแฟรองท้องไปเรียบร้อย
เสร็จแล้วเดินย้อนไปสถานีรถไฟ
|
 |
เราไปที่ ปงเดซาร์ กันต่อครับ
ถามว่ามันคืออะไร?
ปงเดซาร์ (ฝรั่งเศส: Pont
des Arts) เป็นสะพานคนเดินเท้าข้ามแม่น้ำแซนในปารีส เชื่อมระหว่างสถาบันแห่งฝรั่งเศส (Institut de France) กับจัตุรัสหน้าพิพิธภัณฑ์ลูฟวร์ ชื่อสะพานตั้งชื่อตามชื่อของพิพิธภัณฑ์ลูฟวร์ซึ่งเคยมีชื่อเรียกว่า
"ปาแลเดซาร์" (Palais des Arts) ในช่วงจักรวรรดิฝรั่งเศสที่
1 เป็นสะพานเหล็กแห่งแรกที่สร้างขึ้นในปารีส
สะพานแห่งนี้สร้างขึ้นราว
ค.ศ. 1802-1804 ในสมัยจักรพรรดินโปเลียนที่
1 เป็นสะพานเหล็กที่ประกอบด้วยช่องโค้งจำนวน 9 ช่อง สะพานถูกระงับการใช้งานในปี
ค.ศ. 1976 หลังจากหน่วยงานด้านความปลอดภัยพบว่าโครงสร้างสะพานเสียหายจากแรงระเบิดในช่วงสงครามโลกครั้งที่สอง และจากความเสียหายจากเรือเฉี่ยวชนหลายครั้ง
สะพานถูกสร้างขึ้นใหม่ช่วงปี
ค.ศ. 1981-1984 โดยปรับลดช่องโค้งเหลือเพียง 7 ช่องเพื่อให้สอดรับกับปงเนิฟ สะพานที่อยู่ในบริเวณใกล้เคียง
ปัจจุบันนิยมใช้เป็นสถานที่จัดแสดงงานศิลปะ และเป็นสถานที่ท่องเที่ยวสำคัญแห่งหนึ่งของปารีส
จากตำนาน "สะพานคู่รัก" ที่คู่หนุ่มสาวนิยมนำกุญแจสลักชื่อของตัวมาแขวนไว้กับราวสะพาน
และโยนลูกกุญแจลงแม่น้ำแซน[1] เป็นการแสดงคำมั่นสัญญาในความรักต่อกัน [2] [3] นอกเหนือจากสะพานแห่งนี้แล้ว
ยังมีสะพานอีกแห่ง คือ ปงเดอลาร์เชอเวเช (Pont de l'Archevêché, สะพานอาร์ชบิชอป) ที่หนุ่มสาวนิยมนำกุญแจมาแขวนไว้
(ข้อมูลจากวิกีพีเดีย)
จากนั้นก็กลับโรงแรมครับ เดินขึ้นลงๆกันหน้ามืด เมื่อยขาเลย
|
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น