ปี 2007 ที่มาญี่ปุ่นผมมากับปู่แก่-ย่าปู
เดินเข้ามาที่ศาลเจ้านี้แต่เราถ่ายรูปหน้าประตูทางเข้าก็ไปที่อื่นต่อ
ปี 2008 มากับเจี๊ยบ-เป้ ไม่ได้แวะเลย
ทำให้เราไม่รู้มาก่อนว่าข้างในเป็นยังไงและระยะทางไกลแค่ไหน
ระหว่างทางที่เดินไป
เป็นป่าจริงๆครับไม่น่าเชื่อว่าใจกลางกรุงโตเกียวจะเป็นป่าที่มีสภาพสมบูรณ์และอากาศดีมากๆเย็นสบายไม่อึดอัด คนไม่พลุกพล่านมากนะครับเดินสบายๆเลย
เดินผ่านไปได้ซัก 5
นาทียังมองไม่เห็นจุดหมายปลายทางเลยเริ่มมีคำถามจากผู้ร่วมทางว่าเมื่อไหร่จะถึง?
นั่นดิ่ แต่มาถึงขนาดนี้แล้วต้องเดินต่ออ่ะนะ
เดินมาเกือบๆครึ่งชั่วโมงร่วมจะกิโลเจอทางแยกเป็นป่าทั้งสองด้านเริ่มสับสนไปทางไหนฟะ?
เลยดูว่าคนเดินไปทางไหนเยอะกว่ากันก็ไปทางนั้นล่ะ
อีกทางที่เราไม่ไปเหมือนจะเป็นที่จอดรถครับ รถที่วิ่งมาเลี้ยวเข้าไปทางนั้นหมดเลย
ซักพักเราก็เจอเต้นท์เหมือนจะเป็นงานแสดงต้นไม้ มีต้นบอนไซและไม้ดอกสวยๆเยอะเลยล่ะ
เจอลุงคนนี้เก็บเศษขยะ สังเกตที่เอวแกมีอะไรห้อยอยู่
ไปดูใกล้ๆเป็นยากันยุงครับ กันแมลงมากัดแก ไอเดียดีมากๆ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น