03.30 น. วันนี้กลับเมืองไทยแล้ว ตื่นแต่เช้าหน่อยกันพลาดครับ
เพราะมีรถรับส่งไปสนามบินฮาเนดะรอบแรกเวลา 04.00 น.แต่คงไม่ทันหรอก
กะว่าถ้าเลทสุดก็เป็นรอบ 06.20 น.
พอตื่นเช้าปุ๊บเราก็มีเวลาแช่น้ำอุ่นหน่อย มาเที่ยวที่นี่ 5 วันรู้สึกเหนื่อยมากๆแต่ในความเหนื่อยมันมีความสุขและความภูมิใจปนอยู่
ไม่ได้กดดันอะไรมากมาย ความไม่รู้ภาษาบ้านเค้าไม่ใช่อุปสรรคที่อยู่ตรงหน้าเลย
ตรงกันข้ามเรารู้สึกสนุกและอยากเผชิญหน้ากับสิ่งที่รอเราอยู่
05.30 น. เตรียมลงไปข้างล่างเช็คสัมภาระครบไม่ลืมอะไร เอาถุงขยะวางไว้หน้าห้องล็อคประตูเรียบร้อย
พูดถึงขยะ...เราเคยเอาถุงขยะวางไว้หน้าห้องน้ำคิดว่าแม่บ้านจะเก็บไปทิ้ง
แต่ไม่ครับเค้าคงไม่รู้ว่าอันไหนเอาไม่เอา
เราเลยต้องวางไว้นอกห้องหน้าประตูเค้าถึงเก็บไปทิ้ง
ลงมาเจอเจ้าหน้าที่ผู้ชายตรงเคาท์เตอร์เราถามให้แน่ใจว่า
มีรถรับส่งไปสนามบินฮาเนดะใช่มั้ย? เค้าบอกว่ามีรอบ 06.20 น. เราเลยอุ่นใจ
จัดแจงเช็คเอ้าท์คืนคีย์การ์ด เค้าก็ออกใบเสร็จให้ จากนั้นไปหาที่นั่งกินข้าว
ไปดูอาหารเช้ามีแค่แพนเค้ก โยเกิรต์ ไส้กรอก....นะ มีแค่นี้ก็ต้องกินทำไงได้
06.10 น. กินเสร็จเดินไปถามรอบ 2 เค้าบอกว่ารถมาเดี๋ยวจะบอก
06.20 น. รถยังไม่มาตามเวลาเลยเดินไปถามรอบ 3
เราเริ่มใจไม่ดีว่าตกลงกรูตกรถหรือเปล่า? เค้าเลยบอกว่ารถกำลังมาครับ
06.35 น. เจ้าหน้าที่คนเดิมเดินมาบอกเราว่า รถมาแล้ว
จึงจัดแจงเดินไปที่รถ เจ้าหน้าที่คนนั้นเดินออกมาส่งเรา คนขับเป็นตาลุงแก่ๆมาช่วยเราหิ้วกระเป๋าเดินทางใบใหญ่
2 ใบ หน้าตา บ่ จอยเลยคงไม่ได้พักด้วย รถจอดปุ๊บมารับเราไปต่ออีก ใช้เวลาไม่ถึง 5
นาทีรถก็ออก ทั้งคันมีบ้านเรา 3 คนแค่นั้น
ส่วนเจ้าหน้าที่คนนั้นยืนส่งเราขึ้นรถแล้วโค้งให้งามๆ รอจนรถออกไป
บริการได้ใจโคตรๆ
07.05 น. ถึงสนามบินฮาเนดะตามเวลาเป๊ะ
ตาลุงคนขับมาช่วยเราขนกระเป๋าลงจากรถ เจี๊ยบบอกให้ติ๊ปเค้าหน่อยซิ
แต่ผมมองว่าเค้าต้องบริการเราอยู่แล้วอีกอย่างธรรมเนียมคนญี่ปุ่นเค้าไม่ใช่ทิปกันเพราะถือว่าอยู่ในเซอร์วิสชาร์ทไปแล้ว
สุดท้ายเลยไม่ได้ให้ไป
07.10 น. เค้าเตอร์เช็คอินการบินไทยยังไม่เปิดให้เช็คอิน
ในขณะที่เค้าเตอร์สายการบินอื่นเปิดหมดแล้ว
ส่วนเครื่องเช็คอินอัตโนมัติมีของทุกสายการกินครับ...........ยกเว้นการบินไทยครับ.....ถุยยยย
!!!
ไม่รู้จะทำอะไรทำได้แต่เข็นรถไปมาๆหาที่นั่ง ที่นั่งก็มีน้อยจริงๆ
เลยตกลงกันว่าผมเฝ้ากระเป๋าไป สองคนนั้นไปเดินเล่นก่อน
08.00 น.เค้าเตอร์การบินไทยเปิดให้เราไปต่อแถวได้ แต่ยังไม่ให้เช็คอิน
เจ้าหน้าที่(น่าจะคนญี่ปุ่น)ถือป้ายบอกให้รู้ว่าจะให้ทำการเช็คอินได้ในเวลา 08.20
น.
08.20 น. เช็คอินตามเวลา เจ้าหน้าที่เป็นของสายการบิน ANA พูดไทยไม่ได้เลย
น้ำหนักกระเป๋า 42 กก. เหลือน้ำหนักเพียบ แต่....แค่นี้ก็ไม่ไหวละ
08.30 น.โหลดกระเป๋าเสร็จก็ได้เวลาเดินเล่น ดูร้านค้าในสนามบิน
08.40 น.เข้าด่านตม.ไม่มีอะไรยุ่งยากเลย
เสียเวลากรอกเอกสารพักใหญ่แค่นั้น
09.00 น. เราต้องขึ้นเครื่องที่
GATE105 ป้ายบอกทางให้ไปทางขวาก็ตามป้ายไปฮะ ร้าน DUTY FREE มีหลายร้าน
แต่ละร้านแยกขายประเภทใครประเภทมัน ร้านขายบุหรี่เหล้าก็มีแค่นั้น
ขายกระเป๋าก็มีแต่กระเป๋า ร้านค้าแต่ละร้านไม่ค่อยใหญ่โตอลังการเหมือนที่นาริตะ
สุวรรณภูมิ หรือซางฮีครับ ร้านจะเล็กๆเรียบง่าย
จนมาเจอร้านนึงคนมุงเยอะมาก
เป็นร้านขายขนมครับ มี ROYCE ที่เป้และอาปุ๋ยอยากได้ด้วย
ยืนวนๆพักนึงคนก็เริ่มเยอะขึ้น เลยต้องรีบตัดสินใจซื้อ ตอนจ่ายเงินร้านนี้ต้องแสดง
Passport ด้วยนะครับถึงจะซื้อได้ ถ้าไม่มีเค้าไม่ให้จ่ายเงินนะ(เออแปลกดี)
ผมจ่ายเงินเสร็จเรียบร้อยก็เรียกเป้ออกมานั่งหาเก้าอี้นั่งรอเจี๊ยบหน้าร้าน
นั่งรอพักใหญ่ก็รู้สึกว่าป้าไปไหนฟะหายไปร่วม 30
นาทีเลยเดินไปดูที่ร้าน DUTY FREE มองหาทั่วร้านไม่มีแล้ว แล้วไปไหน?
ตัดสินใจมารอที่เดิม ซักพักก็เดินมากระหืดกระหอบแล้วบอกว่า นึกว่าเราเดินไปรอที่ Gate
เลยเดินไปโน่นเลย ป๊าดดดด
09.30 น. เดินไปจนใกล้จะถึง GATE 105 มีร้าน DUTY
FREE ร้านสุดท้ายครับ ขนาดย่อมๆกว่าร้านแรกเยอะเลย
มีมุมที่ขายยาด้วยเลยเข้าไปถามยาตัวที่เราหาอยู่ ไม่มีอีกแล้ว
เดินออกมานอกร้านด้วยความผิดหวัง
เดินมาตรงที่นั่งรอเค้ามีที่ชาร์ทโทรศัพท์ให้ฟรีผมก็เลยเอาไอโฟนมาชาร์ททิ้งไว้
นั่งนึกไปนึกมาเมื่อเช้าตรูเอาสายชาร์ทมาจากโรงแรมป่าวฟะ รื้อกระเป๋าดูไม่เจอ
ตายๆๆๆๆ รีบวิ่งไปดูที่ร้าน Duty Free ร้านแรกเห็นราคาแล้วมึน
หน้าตาสายชาร์ทเหมือนแถวคลองถมแต่ราคาในห้างชัดๆ ตัดใจไม่เอา แล้วเดินย้อนไปดูร้าน
Duty Free ร้านอื่น เข้าไปดูกระเป๋าหนัง Burberry
เห็นราคาแล้วจับไม่ลงไปดีกว่า
มาร้าน Duty FREE
ร้านสุดท้ายอีกรอบเดินดูว่ามีอะไรที่น่าสนใจอีกมั่ง?
มาเตะตาตุ๊กตาคิวพีที่เพื่อนผมคนนึงชอบ เอามา 5 ตัว 5 แบบ เสียเงินจนได้
10.10 น. มารอคิวหน้า Gate 105 คนเยอะมากและยังไม่มีวี่แววว่าจะเปิดให้เช็คอินซะที
10.50 น.การบินไทยรักคุณเท่าฟ้าเปิดประตู Gate
แถวยาวเป็นหางว่าว มนุษย์คนไทยก็แซงคิวกันตามไทยแลนด์สไตล์
มีมนุษย์ป้าคนนึงใช้เท้าถีบกระเป๋าเดินทางตัวเองแทนมือตลอดทาง ผมเลยมองแก
อายุขนาดนี้ผมก็สีขาวโพลนทั้งหัวทำไมทำตัวเป็นเด็กแบบนี้ฟะ?
11.30 น. เครื่องดีเลย์เป็นชั่วโมง เป็นอะไรที่ทุเรศคงเส้นคงวามาก คนเต็มลำและโคตรวุ่นวาย
แอร์ดูจะรับมือไม่อยู่ สังเกตเวลาเสิรฟ์ไปบ่นไป ขออะไรก็นานมากและไม่ได้
ผู้โดยสารแต่ละคนเรื่องมากทั้งนั้น ห้องน้ำเลิกคิดได้เลยครับรอนานมากๆ
ตอนเครื่องออกจากฮาเนดะสังเกตว่ามีฝนตกลงมาด้วย ตรงตามที่เวป
Yahoo Japan ทำนายเป๊ะ นี่เป็นอีกหนึ่งตัวช่วยของเราในการเดินทางครั้งนี้
อาหารที่เสิรฟ์บนเครื่องก็โคตรห่วย ข้าวแข็งโป๊ก ต้องทิ้งไปเลย
15.40 น. ตามเวลาบ้านเรา ถึงสนามบินสุวรรณภูมิตามเวลาเป๊ะ
มึงทำได้ไงฟะ??? กองทัพไทยแลนด์ตามหลังมาเป็นพรวน รีบไปรับกระเป๋าก่อน
17.00 น. ขึ้นแท็กซี่เผ่นละ
17.50 น. ถึงบ้านแล้วคาฟ
ค่าใช้จ่าย
ลำดับ
|
ค่าใช้จ่าย
|
ราคา(Y)
|
1
|
ค่าโตเกียวบานาน่า
|
3,805
|
2
|
ค่าตุ๊กตาคิวพี
|
411 x 5 = 2,055
|
ท้ายนี้ ต้องขอขอบคุณ
- - ย่าอ้วน ที่สนับสนุนให้เราไป ย่าอ้วนบอกว่า
อยากไปก็ไปเที่ยวเลยไม่ต้องห่วง
- - ปู่แก่ ย่าปุ๊ก ย่าปู สนับสนุนอุปกรณ์เดินทางและค่าใช้จ่าย
- - เจี๊ยบกับเป้ ไปไหนไปกันตลอด
อาจจะมีบ่นบ้างไรบ้าง แต่ก็ไม่เคยทิ้งกันไปไหน
- - เพื่อนชาวญี่ปุ่นหลายๆท่าน
สำหรับข้อมูลการเดินทาง
- - เวปไซด์พันธ์ทิพย์ , กูเกิ้ล ,
เที่ยวญี่ปุ่นดอทคอม , มารุมะ , เจแปนไทยแลนด์แฟนคลับ , ติวเตอร์ตู่ , ไฮเปอร์เดีย , HIS Thailand สำหรับข้อมูลในการเที่ยว
- - ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่าน
รอบหน้าเจอกันใหม่ครับ สวัสดี J
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น